εγκυρότητα
Greek
Etymology
έγκυρος (égkyros, “valid”) + -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”). First attested 1892.
Noun
εγκυρότητα • (egkyrótita) f (uncountable)
- validity, the state of being valid
Declension
εγκυρότητα
| case \\ number | singular | |
|---|---|---|
| nominative | εγκυρότητα • | |
| genitive | εγκυρότητας • | |
| accusative | εγκυρότητα • | |
| vocative | εγκυρότητα • | |
| Plural forms are rare | ||