δόντι
Greek
Etymology
From Ancient Greek *ὀδόντιον (*odóntion), diminutive of ὀδούς (odoús), from Proto-Indo-European *h₃dónts (“tooth”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈðɔndi]
Noun
δόντι • (dónti) n (plural δόντια)
- (anatomy) tooth
- tusk
- clove (of garlic)
Declension
declension of δόντι
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | δόντι • | δόντια • |
| genitive | δοντιού • | δοντιών • |
| accusative | δόντι • | δόντια • |
| vocative | δόντι • | δόντια • |
Synonyms
- σκελίδα f (skelída, “clove”)