δρυοκολάπτης

δρυοκολάπτης

Ancient Greek

Alternative forms

• δρῠκολᾰ́πτης (drukoláptēs)

Etymology

From δρῦς (drûs, “wood, oak”) +‎ κολάπτω (koláptō, “to peck”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dry.o.ko.láp.tɛːs/ → /ðry.o.koˈlap.tis/ → /ðri.o.koˈlap.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dry.o.ko.láp.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dry.o.koˈlap.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðry.o.koˈlap.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðry.o.koˈlap.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðri.o.koˈlap.tis/

Noun

δρῠοκολᾰ́πτης • (druokoláptēs) m (genitive δρῠοκολᾰ́πτου); second declension

1. woodpecker (bird of the subfamily Picinae)

   Synonym: δρῠ́οψ (drúops)

Declension

First declension of ὁ δρῠοκολᾰ́πτης; τοῦ δρῠοκολᾰ́πτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ δρῠοκολᾰ́πτης ho druokoláptēs	τὼ δρῠοκολᾰ́πτᾱ tṑ druokoláptā	οἱ δρῠοκολᾰ́πται hoi druokoláptai
Genitive	τοῦ δρῠοκολᾰ́πτου toû druokoláptou	τοῖν δρῠοκολᾰ́πταιν toîn druokoláptain	τῶν δρῠοκολᾰπτῶν tôn druokolaptôn
Dative	τῷ δρῠοκολᾰ́πτῃ tôi druokoláptēi	τοῖν δρῠοκολᾰ́πταιν toîn druokoláptain	τοῖς δρῠοκολᾰ́πταις toîs druokoláptais
Accusative	τὸν δρῠοκολᾰ́πτην tòn druokoláptēn	τὼ δρῠοκολᾰ́πτᾱ tṑ druokoláptā	τοὺς δρῠοκολᾰ́πτᾱς toùs druokoláptās
Vocative	δρῠοκολᾰ́πτᾰ druokolápta	δρῠοκολᾰ́πτᾱ druokoláptā	δρῠοκολᾰ́πται druokoláptai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: δρυοκολάπτης (dryokoláptis)

Further reading

• “δρυοκολάπτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δρυοκολάπτης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• δρυοκολάπτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δρυοκολάπτης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek δρυοκολάπτης (druokoláptēs) from Ancient Greek δρῦς (drûs, “tree, oak tree”) + κολάπτω (koláptō, “to peck (of birds), carve, engrave”).

Noun

δρυοκολάπτης • (dryokoláptis) m (plural δρυοκολάπτες)

1. woodpecker

Declension

declension of δρυοκολάπτης

case     \\     number	singular	plural
nominative	δρυοκολάπτης •	δρυοκολάπτες •
genitive	δρυοκολάπτη •	δρυοκολαπτών •
accusative	δρυοκολάπτη •	δρυοκολάπτες •
vocative	δρυοκολάπτη •	δρυοκολάπτες •

Synonyms

• τρυποκάρυδος n (trypokárydos)
• τσικλητάρα f (tsiklitára)
• τζουμπλιντάρα f (tzoumplintára)

Further reading

• δρυοκολάπτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el