διώκω

διώκω

Ancient Greek

Etymology

Of Pre-Greek origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.ɔ̌ː.kɔː/ → /ðiˈo.ko/ → /ðiˈo.ko/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.ɔ̌ː.kɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈo.ko/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈo.ko/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈo.ko/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈo.ko/

Verb

διώκω • (diṓkō)

1. to make to run, set in quick motion
   1. to pursue a person, to chase, hunt
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.199
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.223
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.602
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.8
      1. to be a follower of a person, attach oneself to
         • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 2.8.6
         • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 168A
   2. to pursue an object, seek after
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 17.75
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 997
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.63
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedrus 251A
      • 380 BCE, Plato, Gorgias 480C
      • 4th century BC, Eubulus, Nannion 1.8
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Metaphysics 3.5.15
      • 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, Enquiry into Plants 1.4.2
      • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 39
      • 341 BCE, Demosthenes, Fourth Philippic 21
      • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 1.87
   3. to pursue an argument, to describe
      • 360 BCE, Plato, The Sophist 251A
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Isthmian Ode 4.6
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 2.1.34
2. to drive or chase away
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.409
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.77
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.92.5
   • 423 BCE, Euripides, The Suppliants 156
3. to drive, impel, speed
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 5.332
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 12.182
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 13.162
   • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 403
   1. (seemingly intransitive) to drive, drive on, gallop, speed, run
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.344
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.424
      • 467 BCE, Aeschylus, Seven Against Thebes 91
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.2.20
   2. to urge, impel
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Isthmian Ode 8.73
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 5.44
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 871
4. (law) to prosecute, bring an action against
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.82
   • 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 583
   • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 59
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 1.5
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Neaera 69
   • 390 BCE – 322 BCE, Hyperides, In Defence of Euxenippus 24
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Apology 21
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 7.3.6
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.104
   • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 368
   • 440 BCE – 390 BCE, Andocides, On the Mysteries 22
   • 399 BCE, Plato, Euthyphro 15D
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Aphobus 3 13
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.136
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Conon 41
   • 408 BCE, Euripides, Orestes 1534
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 2.8.20
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Diogeiton 2
   • 95 CE – 165 CE, Appian, Civil Wars 4.50
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, First Tetralogy 1.5
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Apology 21
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 698
5. to persecute
   • 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 5:16
   • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 5:10

Inflection

   Present: διώκω, διώκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διώκω	διώκεις	διώκει	διώκετον	διώκετον	διώκομεν	διώκετε	διώκουσῐ(ν)
	subjunctive	διώκω	διώκῃς	διώκῃ	διώκητον	διώκητον	διώκωμεν	διώκητε	διώκωσῐ(ν)
	optative	διώκοιμῐ	διώκοις	διώκοι	διώκοιτον	διωκοίτην	διώκοιμεν	διώκοιτε	διώκοιεν
	imperative		δίωκε	διωκέτω	διώκετον	διωκέτων		διώκετε	διωκόντων
middle/ passive	indicative	διώκομαι	διώκῃ, διώκει	διώκεται	διώκεσθον	διώκεσθον	διωκόμεθᾰ	διώκεσθε	διώκονται
	subjunctive	διώκωμαι	διώκῃ	διώκηται	διώκησθον	διώκησθον	διωκώμεθᾰ	διώκησθε	διώκωνται
	optative	διωκοίμην	διώκοιο	διώκοιτο	διώκοισθον	διωκοίσθην	διωκοίμεθᾰ	διώκοισθε	διώκοιντο
	imperative		διώκου	διωκέσθω	διώκεσθον	διωκέσθων		διώκεσθε	διωκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		διώκειν				διώκεσθαι
participle	m	διώκων				διωκόμενος
	f	διώκουσᾰ				διωκομένη
	n	διῶκον				διωκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐδίωκον, ἐδιωκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδίωκον	ἐδίωκες	ἐδίωκε(ν)	ἐδιώκετον	ἐδιωκέτην	ἐδιώκομεν	ἐδιώκετε	ἐδίωκον
middle/ passive	indicative	ἐδιωκόμην	ἐδιώκου	ἐδιώκετο	ἐδιώκεσθον	ἐδιωκέσθην	ἐδιωκόμεθᾰ	ἐδιώκεσθε	ἐδιώκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: διώξω, διώξομαι, διωχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διώξω	διώξεις	διώξει	διώξετον	διώξετον	διώξομεν	διώξετε	διώξουσῐ(ν)
	optative	διώξοιμῐ	διώξοις	διώξοι	διώξοιτον	διωξοίτην	διώξοιμεν	διώξοιτε	διώξοιεν
middle	indicative	διώξομαι	διώξῃ, διώξει	διώξεται	διώξεσθον	διώξεσθον	διωξόμεθᾰ	διώξεσθε	διώξονται
	optative	διωξοίμην	διώξοιο	διώξοιτο	διώξοισθον	διωξοίσθην	διωξοίμεθᾰ	διώξοισθε	διώξοιντο
passive	indicative	διωχθήσομαι	διωχθήσῃ	διωχθήσεται	διωχθήσεσθον	διωχθήσεσθον	διωχθησόμεθᾰ	διωχθήσεσθε	διωχθήσονται
	optative	διωχθησοίμην	διωχθήσοιο	διωχθήσοιτο	διωχθήσοισθον	διωχθησοίσθην	διωχθησοίμεθᾰ	διωχθήσοισθε	διωχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		διώξειν			διώξεσθαι		διωχθήσεσθαι
participle	m	διώξων			διωξόμενος		διωχθησόμενος
	f	διώξουσᾰ			διωξομένη		διωχθησομένη
	n	διῶξον			διωξόμενον		διωχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδίωξᾰ, ἐδιωξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδίωξᾰ	ἐδίωξᾰς	ἐδίωξε(ν)	ἐδιώξᾰτον	ἐδιωξᾰ́την	ἐδιώξᾰμεν	ἐδιώξᾰτε	ἐδίωξᾰν
	subjunctive	διώξω	διώξῃς	διώξῃ	διώξητον	διώξητον	διώξωμεν	διώξητε	διώξωσῐ(ν)
	optative	διώξαιμῐ	διώξειᾰς, διώξαις	διώξειε(ν), διώξαι	διώξαιτον	διωξαίτην	διώξαιμεν	διώξαιτε	διώξειᾰν, διώξαιεν
	imperative		δίωξον	διωξᾰ́τω	διώξᾰτον	διωξᾰ́των		διώξᾰτε	διωξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδιωξᾰ́μην	ἐδιώξω	ἐδιώξᾰτο	ἐδιώξᾰσθον	ἐδιωξᾰ́σθην	ἐδιωξᾰ́μεθᾰ	ἐδιώξᾰσθε	ἐδιώξᾰντο
	subjunctive	διώξωμαι	διώξῃ	διώξηται	διώξησθον	διώξησθον	διωξώμεθᾰ	διώξησθε	διώξωνται
	optative	διωξαίμην	διώξαιο	διώξαιτο	διώξαισθον	διωξαίσθην	διωξαίμεθᾰ	διώξαισθε	διώξαιντο
	imperative		δίωξαι	διωξᾰ́σθω	διώξᾰσθον	διωξᾰ́σθων		διώξᾰσθε	διωξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		διῶξαι			διώξᾰσθαι
participle	m	διώξᾱς			διωξᾰ́μενος
	f	διώξᾱσᾰ			διωξᾰμένη
	n	διῶξᾰν			διωξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐδιώκαθον, ἐδιωκαθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδιώκαθον	ἐδιώκαθες	ἐδιώκαθε(ν)	ἐδιωκάθετον	ἐδιωκαθέτην	ἐδιωκάθομεν	ἐδιωκάθετε	ἐδιώκαθον
	subjunctive	διωκάθω	διωκάθῃς	διωκάθῃ	διωκάθητον	διωκάθητον	διωκάθωμεν	διωκάθητε	διωκάθωσῐ(ν)
	optative	διωκάθοιμῐ	διωκάθοις	διωκάθοι	διωκάθοιτον	διωκαθοίτην	διωκάθοιμεν	διωκάθοιτε	διωκάθοιεν
	imperative		διώκαθε	διωκαθέτω	διωκάθετον	διωκαθέτων		διωκάθετε	διωκαθόντων
middle	indicative	ἐδιωκαθόμην	ἐδιωκάθου	ἐδιωκάθετο	ἐδιωκάθεσθον	ἐδιωκαθέσθην	ἐδιωκαθόμεθᾰ	ἐδιωκάθεσθε	ἐδιωκάθοντο
	subjunctive	διωκάθωμαι	διωκάθῃ	διωκάθηται	διωκάθησθον	διωκάθησθον	διωκαθώμεθᾰ	διωκάθησθε	διωκάθωνται
	optative	διωκαθοίμην	διωκάθοιο	διωκάθοιτο	διωκάθοισθον	διωκαθοίσθην	διωκαθοίμεθᾰ	διωκάθοισθε	διωκάθοιντο
	imperative		διωκαθοῦ	διωκαθέσθω	διωκάθεσθον	διωκαθέσθων		διωκάθεσθε	διωκαθέσθων
		active			middle
infinitive		διωκαθεῖν			διωκαθέσθαι
participle	m	διωκαθών			διωκαθόμενος
	f	διωκαθοῦσᾰ			διωκαθομένη
	n	διωκαθόν			διωκαθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δεδίωχᾰ, δεδίωγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδίωχᾰ	δεδίωχᾰς	δεδίωχε(ν)	δεδιώχᾰτον	δεδιώχᾰτον	δεδιώχᾰμεν	δεδιώχᾰτε	δεδιώχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδιώχω	δεδιώχῃς	δεδιώχῃ	δεδιώχητον	δεδιώχητον	δεδιώχωμεν	δεδιώχητε	δεδιώχωσῐ(ν)
	optative	δεδιώχοιμῐ, δεδιωχοίην	δεδιώχοις, δεδιωχοίης	δεδιώχοι, δεδιωχοίη	δεδιώχοιτον	δεδιωχοίτην	δεδιώχοιμεν	δεδιώχοιτε	δεδιώχοιεν
	imperative		δεδίωχε	δεδιωχέτω	δεδιώχετον	δεδιωχέτων		δεδιώχετε	δεδιωχόντων
middle/ passive	indicative	δεδίωγμαι	δεδίωξαι	δεδίωκται	δεδίωχθον	δεδίωχθον	δεδιώγμεθᾰ	δεδίωχθε	δεδιώχᾰται
	subjunctive	δεδιωγμένος ὦ	δεδιωγμένος ᾖς	δεδιωγμένος ᾖ	δεδιωγμένω ἦτον	δεδιωγμένω ἦτον	δεδιωγμένοι ὦμεν	δεδιωγμένοι ἦτε	δεδιωγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδιωγμένος εἴην	δεδιωγμένος εἴης	δεδιωγμένος εἴη	δεδιωγμένοι εἴητον/εἶτον	δεδιωγμένω εἰήτην/εἴτην	δεδιωγμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδιωγμένοι εἴητε/εἶτε	δεδιωγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δεδίωξο	δεδιώχθω	δεδίωχθον	δεδιώχθων		δεδίωχθε	δεδιώχθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδιωχέναι				δεδιῶχθαι
participle	m	δεδιωχώς				δεδιωγμένος
	f	δεδιωχυῖᾰ				δεδιωγμένη
	n	δεδιωχός				δεδιωγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐδεδιώχειν, ἐδεδιώγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδεδιώχειν, ἐδεδιώχη	ἐδεδιώχεις, ἐδεδιώχης	ἐδεδιώχει(ν)	ἐδεδιώχετον	ἐδεδιωχέτην	ἐδεδιώχεμεν	ἐδεδιώχετε	ἐδεδιώχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐδεδιώγμην	ἐδεδίωξο	ἐδεδίωκτο	ἐδεδίωχθον	ἐδεδιώχθην	ἐδεδιώγμεθᾰ	ἐδεδίωχθε	ἐδεδιώχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• διώκω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διώκω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• διώκω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• διώκω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διώκω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• διώκω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
• διώκω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1377 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

---

Greek

Verb

διώκω • (dióko) (simple past δίωξα, passive διώκομαι)

1. persecute
2. seek
3. (law) prosecute

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

See also

• διώχνω (dióchno, “to chase away”)