διορατικότητα
Greek
Etymology
διορατικός (dioratikós, “insightful”) + -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”). First attested 1884.
Noun
διορατικότητα • (dioratikótita) f (uncountable)
- foresight, insight
Declension
διορατικότητα
| case \\ number | singular |
|---|---|
| nominative | διορατικότητα • |
| genitive | διορατικότητας • |
| accusative | διορατικότητα • |
| vocative | διορατικότητα • |
See also
- όραση f (órasi, “vision, eyesight”)
- όραμα n (órama, “supernatural vision”)