διδακτική

διδακτική

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/ → /ði.ðak.tiˈci/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.dak.tiˈke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.ðak.tiˈci/

Adjective

δῐδακτῐκή • (didaktikḗ) (Koine)

1. feminine nominative/vocative singular of δῐδακτῐκός (didaktikós)

---

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ði.ða.ktiˈci/
• Hyphenation: δι‧δα‧κτι‧κή

Etymology 1

Inflectional form.

Adjective

διδακτική • (didaktikí)

1. Nominative, accusative and vocative singular feminine form of διδακτικός (didaktikós).

Etymology 2

Substantivised feminine of the adjective διδακτικός (didaktikós), from the Hellenistic διδακτικός (didaktikós). Semantic loan from German Didaktik, itself from διδακτικός (didaktikós).[1]

Noun

διδακτική • (didaktikí) f (plural διδακτικές)

1. teaching, didactics

Declension

declension of διδακτική

case     \\     number	singular	plural
nominative	διδακτική •	διδακτικές •
genitive	διδακτικής •	διδακτικών •
accusative	διδακτική •	διδακτικές •
vocative	διδακτική •	διδακτικές •

Related terms

• αλληλοδιδακτική μέθοδος f (allilodidaktikí méthodos, “mutual instruction system”)
• and see: διδάσκω (didásko, “I teach”)

References

1. διδακτικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.