διαδοχικός
Greek
Etymology
From Ancient Greek διαδέχομαι (diadékhomai, “to succeed”). First attested 1833.
Pronunciation
- IPA(key): /ðʝaðoçiˈkos/
- Hyphenation: δια‧δο‧χι‧κός
Adjective
διαδοχικός • (diadochikós) m (feminine διαδοχική, neuter διαδοχικό)
- successive, consecutive (coming one after the other in a series.)
- διαδοχικές νίκες ― diadochikés níkes ― successive victories
- διαδοχικά πλήγματα ― diadochiká plígmata ― successive blows
Declension
declension of διαδοχικός
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | διαδοχικός | διαδοχική | διαδοχικό | διαδοχικοί | διαδοχικές | διαδοχικά |
| genitive | διαδοχικού | διαδοχικής | διαδοχικού | διαδοχικών | διαδοχικών | διαδοχικών |
| accusative | διαδοχικό | διαδοχική | διαδοχικό | διαδοχικούς | διαδοχικές | διαδοχικά |
| vocative | διαδοχικέ | διαδοχική | διαδοχικό | διαδοχικοί | διαδοχικές | διαδοχικά |
Synonyms
- (successive): διάδοχος (diádochos), σειριακός (seiriakós)
Derived terms
- διαδοχικά (diadochiká, “successively, consecutively”) (adverb)
- διαδοχική διερμηνεία (diadochikí diermineía)
- διαδοχικότητα f (diadochikótita, “successiveness”)
- διαδοχικώς (diadochikós, “successively, consecutively”) (adverb)
Related terms
- διαδοχή f (diadochí, “succession, series”)
- διάδοχος m or f (diádochos, “successor, heir”)