διαδοχή
Greek
Etymology
From Ancient Greek διαδοχή (diadokhḗ), from Ancient Greek διαδέχομαι (diadékhomai, “to succeed”).
Pronunciation
- IPA(key): /ðʝaðoˈçi/
- Hyphenation: δια‧δο‧χή
Noun
διαδοχή • (diadochí) f (plural διαδοχές)
- succession (act of following in sequence)
- η διαδοχή του θρόνου ― i diadochí tou thrónou ― the succession of the throne
- series, succession (sequence of things in order)
- η διαδοχή των γεγονότων που οδήγησαν στον πόλεμο ― i diadochí ton gegonóton pou odígisan ston pólemo ― the series of events that led to the war
Declension
declension of διαδοχή
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διαδοχή • | διαδοχές • |
| genitive | διαδοχής • | διαδοχών • |
| accusative | διαδοχή • | διαδοχές • |
| vocative | διαδοχή • | διαδοχές • |
Synonyms
- (series): ακολουθία f (akolouthía)
Related terms
- διάδοχος m or f (diádochos, “successor”)
- διαδοχικός (diadochikós, “successive, consecutive”)