διάττοντας
Greek
Etymology
Ellipsis of διάττοντας [αστέρας]. From Ancient Greek διᾴττων (diā́ittōn, “falling (star)”), present participle of διᾴττω (diā́ittō, “to rush, to dart through”).
Noun
διάττοντας • (diáttontas) m (plural διάττοντες)
- (astronomy) shooting star, falling star, meteor
Declension
declension of διάττοντας
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διάττοντας • | διάττοντες • |
| genitive | διάττοντα • | διαττόντων • |
| accusative | διάττοντα • | διάττοντες • |
| vocative | διάττοντα • | διάττοντες • |
Synonyms
- see: μετέωρο n (metéoro)
Further reading
