δεομένοις

δεομένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /de.o.mé.noi̯s/ → /ðe.oˈme.nys/ → /ðe.oˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.o.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dɛ.oˈmɛ.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðe.oˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.oˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.oˈme.nis/

Participle

δεομένοις • (deoménois)

1. masculine/neuter dative plural of δεόμενος (deómenos)