δεησομένους

δεησομένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /de.ɛː.so.mé.noːs/ → /ðe.i.soˈme.nus/ → /ðe.i.soˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.ɛː.so.mé.noːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dɛ.e.soˈmɛ.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðe.i.soˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.i.soˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.i.soˈme.nus/

Participle

δεησομένους • (deēsoménous)

1. masculine accusative plural of δεησόμενος (deēsómenos)