δαμάλης
Ancient Greek
Etymology
From Proto-Indo-European *demh₂- (“to domesticate, tame”) and cognate with Latin domō (“I tame”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /da.má.lɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /daˈma.le̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ðaˈma.lis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ðaˈma.lis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ðaˈma.lis/
Noun
δαμάλης • (damálēs) m (genitive δαμάλου); first declension
- tamer, subduer
- young steer
Inflection
First declension of ὁ δᾰμᾰ́λης; τοῦ δᾰμᾰ́λου (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ δᾰμᾰ́λης ho damálēs | τὼ δᾰμᾰ́λᾱ tṑ damálā | οἱ δᾰμᾰ́λαι hoi damálai | ||||||||||
Genitive | τοῦ δᾰμᾰ́λου toû damálou | τοῖν δᾰμᾰ́λαιν toîn damálain | τῶν δᾰμᾰλῶν tôn damalôn | ||||||||||
Dative | τῷ δᾰμᾰ́λῃ tôi damálēi | τοῖν δᾰμᾰ́λαιν toîn damálain | τοῖς δᾰμᾰ́λαις toîs damálais | ||||||||||
Accusative | τὸν δᾰμᾰ́λην tòn damálēn | τὼ δᾰμᾰ́λᾱ tṑ damálā | τοὺς δᾰμᾰ́λᾱς toùs damálās | ||||||||||
Vocative | δᾰμᾰ́λη damálē | δᾰμᾰ́λᾱ damálā | δᾰμᾰ́λαι damálai | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
- δαμαλίζω (damalízō)
- δαμάλιον (damálion)
- δάμαλος (dámalos)
Related terms
- δαμάζω (damázō)
- δαμάλη (damálē)
- δάμαλις (dámalis)
- δαμνάω (damnáō)
Further reading
- “δαμάλης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δαμάλης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- δαμάλης in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
- Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN