γούστο
Greek
Etymology
From Byzantine Greek γοῦστο (goûsto), from Venetian gusto (“taste”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɣusto/
- Hyphenation: γού‧στο
Noun
γούστο • (goústo) n (plural γούστα)
- taste (person's implicit set of preferences)
- Έχεις θαυμάσιο γούστο στη μουσική. ― Écheis thavmásio goústo sti mousikí. ― You have a wonderful taste in music.
- Ο καθένας με τα γούστα του. ― O kathénas me ta goústa tou. ― Each to their own.
- (more specifically) good taste
- Το διαμέρισμά της δείχνει το γούστο της. ― To diamérismá tis deíchnei to goústo tis. ― Her apartment shows her great taste.
- Είναι άνθρωπος με γούστο· ποτέ δε θα φορούσε κάτι τέτοιο! ― Eínai ánthropos me goústo; poté de tha foroúse káti tétoio! ― He's a man of good taste; he'd never wear something like that!
- (by extension) fun
- Μου χάλασε το γούστο ο καβγάς. ― Mou chálase to goústo o kavgás. ― The fight spoiled my good fun.
- Έχει γούστο ο φίλος σου. ― Échei goústo o fílos sou. ― Your friend is great fun.
Declension
declension of γούστο
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | γούστο • | γούστα • |
| genitive | γούστου • | γούστων • |
| accusative | γούστο • | γούστα • |
| vocative | γούστο • | γούστα • |
Synonyms
- προτίμηση f (protímisi, “preference”)
Derived terms
- γουστόζικος (goustózikos, “funny”)
Related terms
- γουστάρω (goustáro, “to like, to fancy”)