γοητεύω
Ancient Greek
Etymology
From γόης (góēs, “sorcerer”) < γοῶν (goôn, participle) of γοάω, γοόω, γοῶ (goáō, goóō, goô, “groan, weep”). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡo.ɛː.těu̯.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ɡo.e̝ˈte.wo/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ɣo.iˈte.βo/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ɣo.iˈte.vo/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ɣo.iˈte.vo/
Verb
γοητεύω • (goēteúō)
- bewitch, beguile, fascinate as a snake
- 380 BCE, Plato, Gorgias 483e
- play the wizard
Inflection
Present: γοητεύω, γοητεύομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | γοητεύω | γοητεύεις | γοητεύει | γοητεύετον | γοητεύετον | γοητεύομεν | γοητεύετε | γοητεύουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | γοητεύω | γοητεύῃς | γοητεύῃ | γοητεύητον | γοητεύητον | γοητεύωμεν | γοητεύητε | γοητεύωσῐ(ν) | |||||
| optative | γοητεύοιμῐ | γοητεύοις | γοητεύοι | γοητεύοιτον | γοητευοίτην | γοητεύοιμεν | γοητεύοιτε | γοητεύοιεν | |||||
| imperative | γοήτευε | γοητευέτω | γοητεύετον | γοητευέτων | γοητεύετε | γοητευόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | γοητεύομαι | γοητεύῃ, γοητεύει | γοητεύεται | γοητεύεσθον | γοητεύεσθον | γοητευόμεθᾰ | γοητεύεσθε | γοητεύονται | ||||
| subjunctive | γοητεύωμαι | γοητεύῃ | γοητεύηται | γοητεύησθον | γοητεύησθον | γοητευώμεθᾰ | γοητεύησθε | γοητεύωνται | |||||
| optative | γοητευοίμην | γοητεύοιο | γοητεύοιτο | γοητεύοισθον | γοητευοίσθην | γοητευοίμεθᾰ | γοητεύοισθε | γοητεύοιντο | |||||
| imperative | γοητεύου | γοητευέσθω | γοητεύεσθον | γοητευέσθων | γοητεύεσθε | γοητευέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | γοητεύειν | γοητεύεσθαι | |||||||||||
| participle | m | γοητεύων | γοητευόμενος | ||||||||||
| f | γοητεύουσᾰ | γοητευομένη | |||||||||||
| n | γοητεῦον | γοητευόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἐγοήτευον, ἐγοητευόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐγοήτευον | ἐγοήτευες | ἐγοήτευε(ν) | ἐγοητεύετον | ἐγοητευέτην | ἐγοητεύομεν | ἐγοητεύετε | ἐγοήτευον | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐγοητευόμην | ἐγοητεύου | ἐγοητεύετο | ἐγοητεύεσθον | ἐγοητευέσθην | ἐγοητευόμεθᾰ | ἐγοητεύεσθε | ἐγοητεύοντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἐγοήτευσᾰ, ἐγοητευσᾰ́μην, ἐγοητεύθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐγοήτευσᾰ | ἐγοήτευσᾰς | ἐγοήτευσε(ν) | ἐγοητεύσᾰτον | ἐγοητευσᾰ́την | ἐγοητεύσᾰμεν | ἐγοητεύσᾰτε | ἐγοήτευσᾰν | ||||
| subjunctive | γοητεύσω | γοητεύσῃς | γοητεύσῃ | γοητεύσητον | γοητεύσητον | γοητεύσωμεν | γοητεύσητε | γοητεύσωσῐ(ν) | |||||
| optative | γοητεύσαιμῐ | γοητεύσειᾰς, γοητεύσαις | γοητεύσειε(ν), γοητεύσαι | γοητεύσαιτον | γοητευσαίτην | γοητεύσαιμεν | γοητεύσαιτε | γοητεύσειᾰν, γοητεύσαιεν | |||||
| imperative | γοήτευσον | γοητευσᾰ́τω | γοητεύσᾰτον | γοητευσᾰ́των | γοητεύσᾰτε | γοητευσᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐγοητευσᾰ́μην | ἐγοητεύσω | ἐγοητεύσᾰτο | ἐγοητεύσᾰσθον | ἐγοητευσᾰ́σθην | ἐγοητευσᾰ́μεθᾰ | ἐγοητεύσᾰσθε | ἐγοητεύσᾰντο | ||||
| subjunctive | γοητεύσωμαι | γοητεύσῃ | γοητεύσηται | γοητεύσησθον | γοητεύσησθον | γοητευσώμεθᾰ | γοητεύσησθε | γοητεύσωνται | |||||
| optative | γοητευσαίμην | γοητεύσαιο | γοητεύσαιτο | γοητεύσαισθον | γοητευσαίσθην | γοητευσαίμεθᾰ | γοητεύσαισθε | γοητεύσαιντο | |||||
| imperative | γοήτευσαι | γοητευσᾰ́σθω | γοητεύσᾰσθον | γοητευσᾰ́σθων | γοητεύσᾰσθε | γοητευσᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐγοητεύθην | ἐγοητεύθης | ἐγοητεύθη | ἐγοητεύθητον | ἐγοητευθήτην | ἐγοητεύθημεν | ἐγοητεύθητε | ἐγοητεύθησᾰν | ||||
| subjunctive | γοητευθῶ | γοητευθῇς | γοητευθῇ | γοητευθῆτον | γοητευθῆτον | γοητευθῶμεν | γοητευθῆτε | γοητευθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | γοητευθείην | γοητευθείης | γοητευθείη | γοητευθεῖτον, γοητευθείητον | γοητευθείτην, γοητευθειήτην | γοητευθεῖμεν, γοητευθείημεν | γοητευθεῖτε, γοητευθείητε | γοητευθεῖεν, γοητευθείησᾰν | |||||
| imperative | γοητεύθητῐ | γοητευθήτω | γοητεύθητον | γοητευθήτων | γοητεύθητε | γοητευθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | γοητεῦσαι | γοητεύσᾰσθαι | γοητευθῆναι | ||||||||||
| participle | m | γοητεύσᾱς | γοητευσᾰ́μενος | γοητευθείς | |||||||||
| f | γοητεύσᾱσᾰ | γοητευσᾰμένη | γοητευθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | γοητεῦσᾰν | γοητευσᾰ́μενον | γοητευθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Related terms
Compounds
- ἐγγοητεύω (engoēteúō, “bring on by charms”)
- ἐκγοητεύω (ekgoēteúō, “γοητεύω”)
- καταγοητεύω (katagoēteúō, “bewitch”)
And see γόης (góēs), γοητεία (goēteía)
Further reading
- “γοητεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “γοητεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
Greek
Alternative forms
- γητεύω (gitévo) (colloquial, poetic)
Etymology
From Ancient Greek γοητεύω (“bewitch”).
Pronunciation
- IPA(key): /ɣo.iˈte.vo/
- Hyphenation: γο‧η‧τεύ‧ω
Verb
γοητεύω • (goïtévo) (past γοήτευσα/γοήτεψα, passive γοητεύομαι)
- charm, enchant, enthrall
Conjugation
γοητεύω γοητεύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | γοητεύω | γοητεύσω, γοητέψω1 | γοητεύομαι | γοητευθώ, γοητευτώ |
| 2 sg | γοητεύεις | γοητεύσεις, γοητέψεις | γοητεύεσαι | γοητευθείς, γοητευτείς |
| 3 sg | γοητεύει | γοητεύσει, γοητέψει | γοητεύεται | γοητευθεί, γοητευτεί |
| 1 pl | γοητεύουμε, [‑ομε] | γοητεύσουμε, [‑ομε], γοητέψουμε, [‑ομε] | γοητευόμαστε | γοητευθούμε, γοητευτούμε |
| 2 pl | γοητεύετε | γοητεύσετε, γοητέψετε | γοητεύεστε, γοητευόσαστε | γοητευθείτε, γοητευτείτε |
| 3 pl | γοητεύουν(ε) | γοητεύσουν(ε), γοητέψουν(ε) | γοητεύονται | γοητευθούν(ε), γοητευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | γοήτευα | γοήτευσα, γοήτεψα1 | γοητευόμουν(α) | γοητεύθηκα, γοητεύτηκα |
| 2 sg | γοήτευες | γοήτευσες, γοήτεψες | γοητευόσουν(α) | γοητεύθηκες, γοητεύτηκες |
| 3 sg | γοήτευε | γοήτευσε, γοήτεψε | γοητευόταν(ε) | γοητεύθηκε, γοητεύτηκε |
| 1 pl | γοητεύαμε | γοητεύσαμε, γοητέψαμε | γοητευόμασταν, (‑όμαστε) | γοητευθήκαμε, γοητευτήκαμε |
| 2 pl | γοητεύατε | γοητεύσατε, γοητέψατε | γοητευόσασταν, (‑όσαστε) | γοητευθήκατε, γοητευτήκατε |
| 3 pl | γοήτευαν, γοητεύαν(ε) | γοήτευσαν, γοητεύσαν(ε), γοήτεψαν | γοητεύονταν, (γοητευόντουσαν) | γοητεύθηκαν, γοητευθήκαν(ε), γοητεύτηκαν, γοητευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα γοητεύω ➤ | θα γοητεύσω / γοητέψω ➤ | θα γοητεύομαι ➤ | θα γοητευθώ / γοητευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα γοητεύεις, … | θα γοητεύσεις / γοητέψεις, … | θα γοητεύεσαι, … | θα γοητευθείς / γοητευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … γοητεύσει / γοητέψει έχω, έχεις, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο ➤ | έχω, έχεις, … γοητευθεί / γοητευτεί είμαι, είσαι, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … γοητεύσει / γοητέψει είχα, είχες, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο | είχα, είχες, … γοητευθεί / γοητευτεί ήμουν, ήσουν, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … γοητεύσει / γοητέψει θα έχω, θα έχεις, … γοητευμένο, ‑η, ‑ο | θα έχω, θα έχεις, … γοητευθεί / γοητευτεί θα είμαι, θα είσαι, … γοητευμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | γοήτευε | γοήτευσε, γοήτεψε / γοήτευ' 2 | — | γοητεύσου, γοητέψου |
| 2 pl | γοητεύετε | γοητεύστε, γοητέψτε / γοητεύτε3 | γοητεύεστε | γοητευθείτε, γοητευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | γοητεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας γοητεύσει / γοητέψει ➤ | γοητευμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | γοητεύσει, γοητέψει | γοητευθεί, γοητευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs | 1. The active forms with < ψ > are colloquial. 2. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. γοήτευ' τον ("enchant him!"). 3. Colloquial. • Passive forms with -ευθ- are more formal. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
- απογοητεύω (apogoïtévo, “disappoint”)
- γοητευμένος (goïtevménos, “charmed”, participle)
- καταγοητεύω (katagoïtévo, “charm extremely”)
- see: γοητεία f (goïteía, “fascination, charm”) & γόης m (góis, “charmer”)