γιγνομένοις

γιγνομένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.noi̯s/ → /ɣi.ɣnoˈme.nys/ → /ʝi.ɣnoˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡno.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡi.ɡnoˈmɛ.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣi.ɣnoˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝi.ɣnoˈme.nis/

Participle

γιγνομένοις • (gignoménois)

1. masculine/neuter dative plural of γιγνόμενος (gignómenos)