γητεύω
Greek
Alternative forms
- γοητεύω (goïtévo) (standard)
Etymology
From Medieval Byzantine Greek γητεύω, from Ancient Greek γοητεύω (goēteúō, “bewitch”).[1] Also see γοητεύω (goïtévo).
Pronunciation
- IPA(key): /ʝiˈte.vo/
- Hyphenation: γη‧τεύ‧ω
Verb
γητεύω • (gitévo) (simple past γήτεψα, passive γητεύομαι) (vernacular, literature)
- use magic to enchant
- Alternative form of γοητεύω (goïtévo)
Conjugation
γητεύω γητεύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | γητεύω | γητέψω | γητεύομαι | γητευτώ |
| 2 sg | γητεύεις | γητέψεις | γητεύεσαι | γητευτείς |
| 3 sg | γητεύει | γητέψει | γητεύεται | γητευτεί |
| 1 pl | γητεύουμε, [‑ομε] | γητέψουμε, [‑ομε] | γητευόμαστε | γητευτούμε |
| 2 pl | γητεύετε | γητέψετε | γητεύεστε, γητευόσαστε | γητευτείτε |
| 3 pl | γητεύουν(ε) | γητέψουν(ε) | γητεύονται | γητευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | γήτευα | γήτεψα | γητευόμουν(α) | γητεύτηκα |
| 2 sg | γήτευες | γήτεψες | γητευόσουν(α) | γητεύτηκες |
| 3 sg | γήτευε | γήτεψε | γητευόταν(ε) | γητεύτηκε |
| 1 pl | γητεύαμε | γητέψαμε | γητευόμασταν, (‑όμαστε) | γητευτήκαμε |
| 2 pl | γητεύατε | γητέψατε | γητευόσασταν, (‑όσαστε) | γητευτήκατε |
| 3 pl | γήτευαν, γητεύαν(ε) | γήτεψαν, γητέψαν(ε) | γητεύονταν, (γητευόντουσαν) | γητεύτηκαν, γητευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα γητεύω ➤ | θα γητέψω ➤ | θα γητεύομαι ➤ | θα γητευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα γητεύεις, … | θα γητέψεις, … | θα γητεύεσαι, … | θα γητευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … γητέψει έχω, έχεις, … γητεμένο, ‑η, ‑ο ➤ | έχω, έχεις, … γητευτεί είμαι, είσαι, … γητεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … γητέψει είχα, είχες, … γητεμένο, ‑η, ‑ο | είχα, είχες, … γητευτεί ήμουν, ήσουν, … γητεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … γητέψει θα έχω, θα έχεις, … γητεμένο, ‑η, ‑ο | θα έχω, θα έχεις, … γητευτεί θα είμαι, θα είσαι, … γητεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | γήτευε | γήτεψε, γήτευ' 1 | — | γητέψου |
| 2 pl | γητεύετε | γητέψτε, γητεύτε2 | γητεύεστε | γητευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | γητεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας γητέψει ➤ | γητεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | γητέψει | γητευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs | 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. γήτευ' τον ("enchant him!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
vernacular, or poetic:
- γητειά f (giteiá, “enchantment”)
- γήτεμα n (gítema, “enchantment”)
- γητεμένος (giteménos, “enchanted”, participle)
- γητευτής m (giteftís, “bewitcher”), γητεύτρα f (gitéftra)
- see: γόης m (góis, “charmer”)
References
- γητεύω in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.