γενοῖν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡe.nôi̯n/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ɡɛˈnyn/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ɣeˈnyn/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ʝeˈnyn/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ʝeˈnin/
Noun
γενοῖν • (genoîn)
- genitive/dative dual of γένος (génos)
Inflection
Third declension of τὸ γένος; τοῦ γένους (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ γένος tò génos | τὼ γένει tṑ génei | τᾰ̀ γένη tà génē | ||||||||||
Genitive | τοῦ γένους toû génous | τοῖν γενοῖν toîn genoîn | τῶν γενῶν tôn genôn | ||||||||||
Dative | τῷ γένει tôi génei | τοῖν γενοῖν toîn genoîn | τοῖς γένεσῐ / γένεσῐν toîs génesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ γένος tò génos | τὼ γένει tṑ génei | τᾰ̀ γένη tà génē | ||||||||||
Vocative | γένος génos | γένει génei | γένη génē | ||||||||||
Notes: |
|