γεννηθῆναι
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡen.nɛː.tʰɛ̂ː.nai̯/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ɡɛn.neˈtʰe.nɛ/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ɣen.niˈθi.nɛ/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ʝen.niˈθi.ne/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ʝe.niˈθi.ne/
Verb
γεννηθῆναι • (gennēthênai)
- aorist passive infinitive of γεννᾰ́ω (gennáō)
Conjugation
Aorist: ἐγέννησᾰ, ἐγεννησᾰ́μην, ἐγεννήθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐγέννησᾰ | ἐγέννησᾰς | ἐγέννησε(ν) | ἐγεννήσᾰτον | ἐγεννησᾰ́την | ἐγεννήσᾰμεν | ἐγεννήσᾰτε | ἐγέννησᾰν | ||||
| subjunctive | γεννήσω | γεννήσῃς | γεννήσῃ | γεννήσητον | γεννήσητον | γεννήσωμεν | γεννήσητε | γεννήσωσῐ(ν) | |||||
| optative | γεννήσαιμῐ | γεννήσειᾰς, γεννήσαις | γεννήσειε(ν), γεννήσαι | γεννήσαιτον | γεννησαίτην | γεννήσαιμεν | γεννήσαιτε | γεννήσειᾰν, γεννήσαιεν | |||||
| imperative | γέννησον | γεννησᾰ́τω | γεννήσᾰτον | γεννησᾰ́των | γεννήσᾰτε | γεννησᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐγεννησᾰ́μην | ἐγεννήσω | ἐγεννήσᾰτο | ἐγεννήσᾰσθον | ἐγεννησᾰ́σθην | ἐγεννησᾰ́μεθᾰ | ἐγεννήσᾰσθε | ἐγεννήσᾰντο | ||||
| subjunctive | γεννήσωμαι | γεννήσῃ | γεννήσηται | γεννήσησθον | γεννήσησθον | γεννησώμεθᾰ | γεννήσησθε | γεννήσωνται | |||||
| optative | γεννησαίμην | γεννήσαιο | γεννήσαιτο | γεννήσαισθον | γεννησαίσθην | γεννησαίμεθᾰ | γεννήσαισθε | γεννήσαιντο | |||||
| imperative | γέννησαι | γεννησᾰ́σθω | γεννήσᾰσθον | γεννησᾰ́σθων | γεννήσᾰσθε | γεννησᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐγεννήθην | ἐγεννήθης | ἐγεννήθη | ἐγεννήθητον | ἐγεννηθήτην | ἐγεννήθημεν | ἐγεννήθητε | ἐγεννήθησᾰν | ||||
| subjunctive | γεννηθῶ | γεννηθῇς | γεννηθῇ | γεννηθῆτον | γεννηθῆτον | γεννηθῶμεν | γεννηθῆτε | γεννηθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | γεννηθείην | γεννηθείης | γεννηθείη | γεννηθεῖτον, γεννηθείητον | γεννηθείτην, γεννηθειήτην | γεννηθεῖμεν, γεννηθείημεν | γεννηθεῖτε, γεννηθείητε | γεννηθεῖεν, γεννηθείησᾰν | |||||
| imperative | γεννήθητῐ | γεννηθήτω | γεννήθητον | γεννηθήτων | γεννήθητε | γεννηθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | γεννῆσαι | γεννήσᾰσθαι | γεννηθῆναι | ||||||||||
| participle | m | γεννήσᾱς | γεννησᾰ́μενος | γεννηθείς | |||||||||
| f | γεννήσᾱσᾰ | γεννησᾰμένη | γεννηθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | γεννῆσᾰν | γεννησᾰ́μενον | γεννηθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||