γεννάω
Ancient Greek
Etymology
From γέννα (génna) + -ᾰ́ω (-áō), poetic form of γένος (génos, “offspring”). Causal counterpart of γίγνομαι (gígnomai, “to be born, to become”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ɡen.ná.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ɡenˈna.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ʝenˈna.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ʝenˈna.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ʝeˈna.o/
Verb
γεννᾰ́ω • (gennáō)
- to beget, give birth to
- to bring forth, produce, generate
Inflection
Present: γεννᾰ́ω, γεννᾰ́ομαι (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | γεννᾰ́ω | γεννᾰ́εις | γεννᾰ́ει | γεννᾰ́ετον | γεννᾰ́ετον | γεννᾰ́ομεν | γεννᾰ́ετε | γεννᾰ́ουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | γεννᾰ́ω | γεννᾰ́ῃς | γεννᾰ́ῃ | γεννᾰ́ητον | γεννᾰ́ητον | γεννᾰ́ωμεν | γεννᾰ́ητε | γεννᾰ́ωσῐ(ν) | |||||
| optative | γεννᾰ́οιμῐ | γεννᾰ́οις | γεννᾰ́οι | γεννᾰ́οιτον | γεννᾰοίτην | γεννᾰ́οιμεν | γεννᾰ́οιτε | γεννᾰ́οιεν | |||||
| imperative | γέννᾰε | γεννᾰέτω | γεννᾰ́ετον | γεννᾰέτων | γεννᾰ́ετε | γεννᾰόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | γεννᾰ́ομαι | γεννᾰ́ῃ, γεννᾰ́ει | γεννᾰ́εται | γεννᾰ́εσθον | γεννᾰ́εσθον | γεννᾰόμεθᾰ | γεννᾰ́εσθε | γεννᾰ́ονται | ||||
| subjunctive | γεννᾰ́ωμαι | γεννᾰ́ῃ | γεννᾰ́ηται | γεννᾰ́ησθον | γεννᾰ́ησθον | γεννᾰώμεθᾰ | γεννᾰ́ησθε | γεννᾰ́ωνται | |||||
| optative | γεννᾰοίμην | γεννᾰ́οιο | γεννᾰ́οιτο | γεννᾰ́οισθον | γεννᾰοίσθην | γεννᾰοίμεθᾰ | γεννᾰ́οισθε | γεννᾰ́οιντο | |||||
| imperative | γεννᾰ́ου | γεννᾰέσθω | γεννᾰ́εσθον | γεννᾰέσθων | γεννᾰ́εσθε | γεννᾰέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | γεννᾰ́ειν | γεννᾰ́εσθαι | |||||||||||
| participle | m | γεννᾰ́ων | γεννᾰόμενος | ||||||||||
| f | γεννᾰ́ουσᾰ | γεννᾰομένη | |||||||||||
| n | γεννᾰ́ον | γεννᾰόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Present: γεννῶ, γεννῶμαι (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | γεννῶ | γεννᾷς | γεννᾷ | γεννᾶτον | γεννᾶτον | γεννῶμεν | γεννᾶτε | γεννῶσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | γεννῶ | γεννᾷς | γεννᾷ | γεννᾶτον | γεννᾶτον | γεννῶμεν | γεννᾶτε | γεννῶσῐ(ν) | |||||
| optative | γεννῴην, γεννῷμῐ | γεννῴης, γεννῷς | γεννῴη, γεννῷ | γεννῷτον, γεννῴητον | γεννῴτην, γεννῳήτην | γεννῷμεν, γεννῴημεν | γεννῷτε, γεννῴητε | γεννῷεν, γεννῴησᾰν | |||||
| imperative | γέννᾱ | γεννᾱ́τω | γεννᾶτον | γεννᾱ́των | γεννᾶτε | γεννώντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | γεννῶμαι | γεννᾷ | γεννᾶται | γεννᾶσθον | γεννᾶσθον | γεννώμεθᾰ | γεννᾶσθε | γεννῶνται | ||||
| subjunctive | γεννῶμαι | γεννᾷ | γεννᾶται | γεννᾶσθον | γεννᾶσθον | γεννώμεθᾰ | γεννᾶσθε | γεννῶνται | |||||
| optative | γεννῴμην | γεννῷο | γεννῷτο | γεννῷσθον | γεννῴσθην | γεννῴμεθᾰ | γεννῷσθε | γεννῷντο | |||||
| imperative | γεννῶ | γεννᾱ́σθω | γεννᾶσθον | γεννᾱ́σθων | γεννᾶσθε | γεννᾱ́σθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | γεννᾶν | γεννᾶσθαι | |||||||||||
| participle | m | γεννῶν | γεννώμενος | ||||||||||
| f | γεννῶσᾰ | γεννωμένη | |||||||||||
| n | γεννῶν | γεννώμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἐγέννᾰον, ἐγεννᾰόμην (Uncontracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐγέννᾰον | ἐγέννᾰες | ἐγέννᾰε(ν) | ἐγεννᾰ́ετον | ἐγεννᾰέτην | ἐγεννᾰ́ομεν | ἐγεννᾰ́ετε | ἐγέννᾰον | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐγεννᾰόμην | ἐγεννᾰ́ου | ἐγεννᾰ́ετο | ἐγεννᾰ́εσθον | ἐγεννᾰέσθην | ἐγεννᾰόμεθᾰ | ἐγεννᾰ́εσθε | ἐγεννᾰ́οντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Imperfect: ἐγέννων, ἐγεννώμην (Contracted)
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐγέννων | ἐγέννᾱς | ἐγέννᾱ | ἐγεννᾶτον | ἐγεννᾱ́την | ἐγεννῶμεν | ἐγεννᾶτε | ἐγέννων | ||||
| middle/ passive | indicative | ἐγεννώμην | ἐγεννῶ | ἐγεννᾶτο | ἐγεννᾶσθον | ἐγεννᾱ́σθην | ἐγεννώμεθᾰ | ἐγεννᾶσθε | ἐγεννῶντο | ||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Future: γεννήσω, γεννήσομαι, γεννηθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | γεννήσω | γεννήσεις | γεννήσει | γεννήσετον | γεννήσετον | γεννήσομεν | γεννήσετε | γεννήσουσῐ(ν) | ||||
| optative | γεννήσοιμῐ | γεννήσοις | γεννήσοι | γεννήσοιτον | γεννησοίτην | γεννήσοιμεν | γεννήσοιτε | γεννήσοιεν | |||||
| middle | indicative | γεννήσομαι | γεννήσῃ, γεννήσει | γεννήσεται | γεννήσεσθον | γεννήσεσθον | γεννησόμεθᾰ | γεννήσεσθε | γεννήσονται | ||||
| optative | γεννησοίμην | γεννήσοιο | γεννήσοιτο | γεννήσοισθον | γεννησοίσθην | γεννησοίμεθᾰ | γεννήσοισθε | γεννήσοιντο | |||||
| passive | indicative | γεννηθήσομαι | γεννηθήσῃ | γεννηθήσεται | γεννηθήσεσθον | γεννηθήσεσθον | γεννηθησόμεθᾰ | γεννηθήσεσθε | γεννηθήσονται | ||||
| optative | γεννηθησοίμην | γεννηθήσοιο | γεννηθήσοιτο | γεννηθήσοισθον | γεννηθησοίσθην | γεννηθησοίμεθᾰ | γεννηθήσοισθε | γεννηθήσοιντο | |||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | γεννήσειν | γεννήσεσθαι | γεννηθήσεσθαι | ||||||||||
| participle | m | γεννήσων | γεννησόμενος | γεννηθησόμενος | |||||||||
| f | γεννήσουσᾰ | γεννησομένη | γεννηθησομένη | ||||||||||
| n | γεννῆσον | γεννησόμενον | γεννηθησόμενον | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Aorist: ἐγέννησᾰ, ἐγεννησᾰ́μην, ἐγεννήθην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐγέννησᾰ | ἐγέννησᾰς | ἐγέννησε(ν) | ἐγεννήσᾰτον | ἐγεννησᾰ́την | ἐγεννήσᾰμεν | ἐγεννήσᾰτε | ἐγέννησᾰν | ||||
| subjunctive | γεννήσω | γεννήσῃς | γεννήσῃ | γεννήσητον | γεννήσητον | γεννήσωμεν | γεννήσητε | γεννήσωσῐ(ν) | |||||
| optative | γεννήσαιμῐ | γεννήσειᾰς, γεννήσαις | γεννήσειε(ν), γεννήσαι | γεννήσαιτον | γεννησαίτην | γεννήσαιμεν | γεννήσαιτε | γεννήσειᾰν, γεννήσαιεν | |||||
| imperative | γέννησον | γεννησᾰ́τω | γεννήσᾰτον | γεννησᾰ́των | γεννήσᾰτε | γεννησᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐγεννησᾰ́μην | ἐγεννήσω | ἐγεννήσᾰτο | ἐγεννήσᾰσθον | ἐγεννησᾰ́σθην | ἐγεννησᾰ́μεθᾰ | ἐγεννήσᾰσθε | ἐγεννήσᾰντο | ||||
| subjunctive | γεννήσωμαι | γεννήσῃ | γεννήσηται | γεννήσησθον | γεννήσησθον | γεννησώμεθᾰ | γεννήσησθε | γεννήσωνται | |||||
| optative | γεννησαίμην | γεννήσαιο | γεννήσαιτο | γεννήσαισθον | γεννησαίσθην | γεννησαίμεθᾰ | γεννήσαισθε | γεννήσαιντο | |||||
| imperative | γέννησαι | γεννησᾰ́σθω | γεννήσᾰσθον | γεννησᾰ́σθων | γεννήσᾰσθε | γεννησᾰ́σθων | |||||||
| passive | indicative | ἐγεννήθην | ἐγεννήθης | ἐγεννήθη | ἐγεννήθητον | ἐγεννηθήτην | ἐγεννήθημεν | ἐγεννήθητε | ἐγεννήθησᾰν | ||||
| subjunctive | γεννηθῶ | γεννηθῇς | γεννηθῇ | γεννηθῆτον | γεννηθῆτον | γεννηθῶμεν | γεννηθῆτε | γεννηθῶσῐ(ν) | |||||
| optative | γεννηθείην | γεννηθείης | γεννηθείη | γεννηθεῖτον, γεννηθείητον | γεννηθείτην, γεννηθειήτην | γεννηθεῖμεν, γεννηθείημεν | γεννηθεῖτε, γεννηθείητε | γεννηθεῖεν, γεννηθείησᾰν | |||||
| imperative | γεννήθητῐ | γεννηθήτω | γεννήθητον | γεννηθήτων | γεννήθητε | γεννηθέντων | |||||||
| active | middle | passive | |||||||||||
| infinitive | γεννῆσαι | γεννήσᾰσθαι | γεννηθῆναι | ||||||||||
| participle | m | γεννήσᾱς | γεννησᾰ́μενος | γεννηθείς | |||||||||
| f | γεννήσᾱσᾰ | γεννησᾰμένη | γεννηθεῖσᾰ | ||||||||||
| n | γεννῆσᾰν | γεννησᾰ́μενον | γεννηθέν | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Perfect: γεγέννηκᾰ, γεγέννημαι
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | γεγέννηκᾰ | γεγέννηκᾰς | γεγέννηκε(ν) | γεγεννήκᾰτον | γεγεννήκᾰτον | γεγεννήκᾰμεν | γεγεννήκᾰτε | γεγεννήκᾱσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | γεγεννήκω | γεγεννήκῃς | γεγεννήκῃ | γεγεννήκητον | γεγεννήκητον | γεγεννήκωμεν | γεγεννήκητε | γεγεννήκωσῐ(ν) | |||||
| optative | γεγεννήκοιμῐ, γεγεννηκοίην | γεγεννήκοις, γεγεννηκοίης | γεγεννήκοι, γεγεννηκοίη | γεγεννήκοιτον | γεγεννηκοίτην | γεγεννήκοιμεν | γεγεννήκοιτε | γεγεννήκοιεν | |||||
| imperative | γεγέννηκε | γεγεννηκέτω | γεγεννήκετον | γεγεννηκέτων | γεγεννήκετε | γεγεννηκόντων | |||||||
| middle/ passive | indicative | γεγέννημαι | γεγέννησαι | γεγέννηται | γεγέννησθον | γεγέννησθον | γεγεννήμεθᾰ | γεγέννησθε | γεγέννηνται | ||||
| subjunctive | γεγεννημένος ὦ | γεγεννημένος ᾖς | γεγεννημένος ᾖ | γεγεννημένω ἦτον | γεγεννημένω ἦτον | γεγεννημένοι ὦμεν | γεγεννημένοι ἦτε | γεγεννημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
| optative | γεγεννημένος εἴην | γεγεννημένος εἴης | γεγεννημένος εἴη | γεγεννημένω εἴητον/εἶτον | γεγεννημένω εἰήτην/εἴτην | γεγεννημένοι εἴημεν/εἶμεν | γεγεννημένοι εἴητε/εἶτε | γεγεννημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
| imperative | γεγέννησο | γεγεννήσθω | γεγέννησθον | γεγεννήσθων | γεγέννησθε | γεγεννήσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | γεγεννηκέναι | γεγεννῆσθαι | |||||||||||
| participle | m | γεγεννηκώς | γεγεννημένος | ||||||||||
| f | γεγεννηκυῖᾰ | γεγεννημένη | |||||||||||
| n | γεγεννηκός | γεγεννημένον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. | ||||||||||||
Derived terms
- ἀναγεννάω (anagennáō)/ (ἀναγεννῶ (anagennô))
- γέννημα (génnēma)
- γέννησις (génnēsis)
- γεννήτειρα (gennḗteira)
- γεννητέον (gennētéon)
- γεννητήρ (gennētḗr)
- γεννητής (gennētḗs)
- γεννητός (gennētós)
- γεννήτρια (gennḗtria)
- γεννήτωρ (gennḗtōr)
References
- “γεννάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “γεννάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- γεννάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- γεννάω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
- “γεννάω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- G1080 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Greek
Etymology
From modern γενν(ώ) + -άω (-áo). Inherited from Ancient Greek γεννῶ (gennô), contracted form of γεννάω (gennáō). Also see γένος (génos), γενέτης (genétēs), γόνος (gónos) and the Proto-Indo-European root ǵenh₁.
Pronunciation
- IPA(key): /ʝeˈna.o/
- Hyphenation: γεν‧νά‧ω
Verb
γεννάω • (gennáo) / γεννώ (imperfect γεννούσα/γένναγα, past γέννησα, passive γεννιέμαι, p‑past γεννήθηκα, ppp γεννημένος)
- give birth, beget
Conjugation
γεννάω / γεννώ, γεννιέμαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | γεννάω, γεννώ | γεννήσω | γεννιέμαι | γεννηθώ |
| 2 sg | γεννάς | γεννήσεις | γεννιέσαι | γεννηθείς |
| 3 sg | γεννάει, γεννά | γεννήσει | γεννιέται | γεννηθεί |
| 1 pl | γεννάμε, γεννούμε | γεννήσουμε, [‑ομε] | γεννιόμαστε | γεννηθούμε |
| 2 pl | γεννάτε | γεννήσετε | γεννιέστε, (‑ιόσαστε) | γεννηθείτε |
| 3 pl | γεννάνε, γεννάν, γεννούν(ε) | γεννήσουν(ε) | γεννιούνται, (‑ιόνται) | γεννηθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | γεννούσα, γένναγα | γέννησα | γεννιόμουν(α) | γεννήθηκα |
| 2 sg | γεννούσες, γένναγες | γέννησες | γεννιόσουν(α) | γεννήθηκες |
| 3 sg | γεννούσε, γένναγε | γέννησε | γεννιόταν(ε) | γεννήθηκε |
| 1 pl | γεννούσαμε, γεννάγαμε | γεννήσαμε | γεννιόμασταν, (‑ιόμαστε) | γεννηθήκαμε |
| 2 pl | γεννούσατε, γεννάγατε | γεννήσατε | γεννιόσασταν, (‑ιόσαστε) | γεννηθήκατε |
| 3 pl | γεννούσαν(ε), γένναγαν, (γεννάγανε) | γέννησαν, γεννήσαν(ε) | γεννιόνταν(ε), γεννιόντουσαν, γεννιούνταν | γεννήθηκαν, γεννηθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα γεννάω, θα γεννώ ➤ | θα γεννήσω ➤ | θα γεννιέμαι ➤ | θα γεννηθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα γεννάς, … | θα γεννήσεις, … | θα γεννιέσαι, … | θα γεννηθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … γεννήσει έχω, έχεις, … γεννημένο, ‑η, ‑ο ➤ | έχω, έχεις, … γεννηθεί είμαι, είσαι, … γεννημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … γεννήσει είχα, είχες, … γεννημένο, ‑η, ‑ο | είχα, είχες, … γεννηθεί ήμουν, ήσουν, … γεννημένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … γεννήσει θα έχω, θα έχεις, … γεννημένο, ‑η, ‑ο | θα έχω, θα έχεις, … γεννηθεί θα είμαι, θα είσαι, … γεννημένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | γέννα, γένναγε | γέννησε, γέννα | — | γεννήσου |
| 2 pl | γεννάτε | γεννήστε | γεννιέστε | γεννηθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | γεννώντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας γεννήσει ➤ | γεννημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | γεννήσει | γεννηθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs | • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||
Related terms
Compounds
- αναγεννώ (anagennó, “regenerate, rejuvenate”)
- απογεννώ (apogennó)
- αρτιγέννητος (artigénnitos, “newborn”, adjective)
- γεννοβολάω (gennovoláo), γεννοβολώ (gennovoló)
- κακογεννάω (kakogennáo), κακογεννώ (kakogennó)
- ξαναγεννάω (xanagennáo, “give birth again”), ξαναγεννώ (xanagennó)
- ξεγεννάω (xegennáo), ξεγεννώ (xegennó)
Stem γενν-
- αγέννητος (agénnitos, “unborn”)
- αναγέννηση f (anagénnisi, “rebirth”)
- αναγεννησιακός (anagennisiakós, “Renaissance”, adjective)
- γέννα f (génna, “birth”)
- γέννημα n (génnima)
- γέννηση f (génnisi, “birth”)
- γεννητικός (gennitikós) & compounds
- γεννητικότητα f (gennitikótita) & compounds
- γεννήτορας m (gennítoras, “genitor”)
- γεννητούρια n pl (gennitoúria, “birth”) (colloquial)
- γεννήτρια f (gennítria, “generator”) & compounds
- γεννοφάσκια n pl (gennofáskia) (colloquial)
- ετοιμόγεννος (etoimógennos)
- νεκρογέννητος (nekrogénnitos, “born dead”)
- νεογέννητος (neogénnitos, “newborn”)
- πορφυρογέννητος (porfyrogénnitos, “porphyrogene”)
- πρωτόγεννος (protógennos, “first”)
- Χριστούγεννα n pl (Christoúgenna, “Christmas”)
Stems
- γεν- → see γένος n (génos), γενεά f (geneá), γένεση f (génesi)
- γον- → see γόνος m (gónos)
- and see: γίγνομαι (gígnomai, “I become”)