γενηθείς

γενηθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.tʰěːs/ → /ɣe.niˈθis/ → /ʝe.niˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡɛ.neˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣe.niˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.niˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈθis/

Participle

γενηθείς • (genētheís) m (feminine γενηθεῖσᾰ, neuter γενηθέν); first/second declension

1. present passive participle of γῐ́γνομαι (gígnomai)

Declension

First and third declension of γενηθείς; γενηθεῖσᾰ; γενηθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γενηθείς genētheís	γενηθεῖσᾰ genētheîsa	γενηθέν genēthén		γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte		γενηθέντες genēthéntes	γενηθεῖσαι genētheîsai	γενηθέντᾰ genēthénta
Genitive		γενηθέντος genēthéntos	γενηθείσης genētheísēs	γενηθέντος genēthéntos		γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθείσαιν genētheísain	γενηθέντοιν genēthéntoin		γενηθέντων genēthéntōn	γενηθεισῶν genētheisôn	γενηθέντων genēthéntōn
Dative		γενηθέντῐ genēthénti	γενηθείσῃ genētheísēi	γενηθέντῐ genēthénti		γενηθέντοιν genēthéntoin	γενηθείσαιν genētheísain	γενηθέντοιν genēthéntoin		γενηθεῖσῐ / γενηθεῖσῐν genētheîsi(n)	γενηθείσαις genētheísais	γενηθεῖσῐ / γενηθεῖσῐν genētheîsi(n)
Accusative		γενηθέντᾰ genēthénta	γενηθεῖσᾰν genētheîsan	γενηθέν genēthén		γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte		γενηθέντᾰς genēthéntas	γενηθείσᾱς genētheísās	γενηθέντᾰ genēthénta
Vocative		γενηθείς genētheís	γενηθεῖσᾰ genētheîsa	γενηθέν genēthén		γενηθέντε genēthénte	γενηθείσᾱ genētheísā	γενηθέντε genēthénte		γενηθέντες genēthéntes	γενηθεῖσαι genētheîsai	γενηθέντᾰ genēthénta
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.