γεγονότε

γεγονότε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡo.nó.te/ → /ɣe.ɣoˈno.te/ → /ʝe.ɣoˈno.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡo.nó.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡɛ.ɡoˈno.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣe.ɣoˈno.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ɣoˈno.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ɣoˈno.te/

Participle

γεγονότε • (gegonóte)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of γεγονώς (gegonṓs)

Declension

First and third declension of γεγονώς; γεγονυῖᾰ; γεγονός (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γεγονώς gegonṓs	γεγονυῖᾰ gegonuîa	γεγονός gegonós		γεγονότε gegonóte	γεγονυίᾱ gegonuíā	γεγονότε gegonóte		γεγονότες gegonótes	γεγονυῖαι gegonuîai	γεγονότᾰ gegonóta
Genitive		γεγονότος gegonótos	γεγονυίᾱς gegonuíās	γεγονότος gegonótos		γεγονότοιν gegonótoin	γεγονυίαιν gegonuíain	γεγονότοιν gegonótoin		γεγονότων gegonótōn	γεγονυιῶν gegonuiôn	γεγονότων gegonótōn
Dative		γεγονότῐ gegonóti	γεγονυίᾳ gegonuíāi	γεγονότῐ gegonóti		γεγονότοιν gegonótoin	γεγονυίαιν gegonuíain	γεγονότοιν gegonótoin		γεγονόσῐ / γεγονόσῐν gegonósi(n)	γεγονυίαις gegonuíais	γεγονόσῐ / γεγονόσῐν gegonósi(n)
Accusative		γεγονότᾰ gegonóta	γεγονυῖᾰν gegonuîan	γεγονός gegonós		γεγονότε gegonóte	γεγονυίᾱ gegonuíā	γεγονότε gegonóte		γεγονότᾰς gegonótas	γεγονυίᾱς gegonuíās	γεγονότᾰ gegonóta
Vocative		γεγονώς gegonṓs	γεγονυῖᾰ gegonuîa	γεγονός gegonós		γεγονότε gegonóte	γεγονυίᾱ gegonuíā	γεγονότε gegonóte		γεγονότες gegonótes	γεγονυῖαι gegonuîai	γεγονότᾰ gegonóta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γεγονότως gegonótōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.