βούτομον

βούτομον

Ancient Greek

Alternative forms

• βούτομος (boútomos)

Etymology

From βοῦς (boûs, “ox”) +‎ τέμνω (témnō, “to cut”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bǒː.to.mon/ → /ˈβu.to.mon/ → /ˈvu.to.mon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bǒː.to.mon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbu.to.mon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβu.to.mon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈvu.to.mon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈvu.to.mon/

Noun

βούτομον • (boútomon) n (genitive βουτόμου); second declension

1. kind of sedge (Carex riparia)

Declension

Second declension of τὸ βούτομον; τοῦ βουτόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ βούτομον tò boútomon	τὼ βουτόμω tṑ boutómō	τᾰ̀ βούτομᾰ tà boútoma
Genitive	τοῦ βουτόμου toû boutómou	τοῖν βουτόμοιν toîn boutómoin	τῶν βουτόμων tôn boutómōn
Dative	τῷ βουτόμῳ tôi boutómōi	τοῖν βουτόμοιν toîn boutómoin	τοῖς βουτόμοις toîs boutómois
Accusative	τὸ βούτομον tò boútomon	τὼ βουτόμω tṑ boutómō	τᾰ̀ βούτομᾰ tà boútoma
Vocative	βούτομον boútomon	βουτόμω boutómō	βούτομᾰ boútoma
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Translingual: Butomus

References

• βούτομον in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• βούτομον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βούτομον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)