βεβιασμένος

βεβιασμένος

Ancient Greek

Etymology

Participle of βεβῐ́ᾰσμαι, passive perfect of βῐάζω (biázō, “I use force”), with reduplication β-ε-βιασ-μένος > βεβιασμένος.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /be.bi.az.mé.nos/ → /βe.βi.azˈme.nos/ → /ve.vi.azˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /be.bi.az.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /be.bi.azˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βe.βi.azˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ve.vi.azˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ve.vi.azˈme.nos/

Participle

βεβιασμένος • (bebiasménos) m (feminine βεβῐᾰσμένη, neuter βεβῐᾰσμένον); first/second declension

1. forced

Inflection

First and second declension of βεβῐᾰσμένος; βεβῐᾰσμένη; βεβῐᾰσμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		βεβῐᾰσμένος bebiasménos	βεβῐᾰσμένη bebiasménē	βεβῐᾰσμένον bebiasménon		βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebiasménā	βεβῐᾰσμένω bebiasménō		βεβῐᾰσμένοι bebiasménoi	βεβῐᾰσμέναι bebiasménai	βεβῐᾰσμένᾰ bebiasména
Genitive		βεβῐᾰσμένου bebiasménou	βεβῐᾰσμένης bebiasménēs	βεβῐᾰσμένου bebiasménou		βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin	βεβῐᾰσμέναιν bebiasménain	βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin		βεβῐᾰσμένων bebiasménōn	βεβῐᾰσμένων bebiasménōn	βεβῐᾰσμένων bebiasménōn
Dative		βεβῐᾰσμένῳ bebiasménōi	βεβῐᾰσμένῃ bebiasménēi	βεβῐᾰσμένῳ bebiasménōi		βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin	βεβῐᾰσμέναιν bebiasménain	βεβῐᾰσμένοιν bebiasménoin		βεβῐᾰσμένοις bebiasménois	βεβῐᾰσμέναις bebiasménais	βεβῐᾰσμένοις bebiasménois
Accusative		βεβῐᾰσμένον bebiasménon	βεβῐᾰσμένην bebiasménēn	βεβῐᾰσμένον bebiasménon		βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebiasménā	βεβῐᾰσμένω bebiasménō		βεβῐᾰσμένους bebiasménous	βεβῐᾰσμένᾱς bebiasménās	βεβῐᾰσμένᾰ bebiasména
Vocative		βεβῐᾰσμένε bebiasméne	βεβῐᾰσμένη bebiasménē	βεβῐᾰσμένον bebiasménon		βεβῐᾰσμένω bebiasménō	βεβῐᾰσμένᾱ bebiasménā	βεβῐᾰσμένω bebiasménō		βεβῐᾰσμένοι bebiasménoi	βεβῐᾰσμέναι bebiasménai	βεβῐᾰσμένᾰ bebiasména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		βεβῐᾰσμένως bebiasménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: βεβιασμένος (veviasménos), βιασμένος (viasménos) (learned)

---

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek βεβῐᾰσμένος (bebiasménos).[1] Formal perfect participle of βιάζομαι (viázomai), passive voice of βιάζω² ("Ι rush"). It retains the ancient reduplication βε-β...-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ve.vi.aˈzme.nos/
• Hyphenation: βε‧βι‧α‧σμέ‧νος

Participle

βεβιασμένος • (veviasménos) m (feminine βεβιασμένη, neuter βεβιασμένο)

1. hurried, rushed

Usage notes

• See also the corresponding standard Modern Greek participle βιασμένος (viasménos, “raped”) from βιάζω¹ ("Ι rape")

Declension

Declension of βεβιασμένος

number  case \\ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	βεβιασμένος •	βεβιασμένη •	βεβιασμένο •	βεβιασμένοι •	βεβιασμένες •	βεβιασμένα •
genitive	βεβιασμένου •	βεβιασμένης •	βεβιασμένου •	βεβιασμένων •	βεβιασμένων •	βεβιασμένων •
accusative	βεβιασμένο •	βεβιασμένη •	βεβιασμένο •	βεβιασμένους •	βεβιασμένες •	βεβιασμένα •
vocative	βεβιασμένε •	βεβιασμένη •	βεβιασμένο •	βεβιασμένοι •	βεβιασμένες •	βεβιασμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο βεβιασμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο βεβιασμένος, etc.)

References

1. βεβιασμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.