βεβαιόω

βεβαιόω

Ancient Greek

Etymology

βέβαιος (bébaios) +‎ -όω (-óō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /be.bai̯.ó.ɔː/ → /βe.βɛˈo.o/ → /ve.veˈo.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /be.bai̯.ó.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /be.bɛˈo.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βe.βɛˈo.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ve.veˈo.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ve.veˈo.o/

Verb

βεβαιόω • (bebaióō)

1. to confirm, assure, secure

Conjugation

   Present: βεβαιῶ, βεβαιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβαιῶ	βεβαιοῖς	βεβαιοῖ	βεβαιοῦτον	βεβαιοῦτον	βεβαιοῦμεν	βεβαιοῦτε	βεβαιοῦσῐ(ν)
	subjunctive	βεβαιῶ	βεβαιοῖς	βεβαιοῖ	βεβαιῶτον	βεβαιῶτον	βεβαιῶμεν	βεβαιῶτε	βεβαιῶσῐ(ν)
	optative	βεβαιοίην, βεβαιοῖμῐ	βεβαιοίης, βεβαιοῖς	βεβαιοίη, βεβαιοῖ	βεβαιοῖτον, βεβαιοίητον	βεβαιοίτην, βεβαιοιήτην	βεβαιοῖμεν, βεβαιοίημεν	βεβαιοῖτε, βεβαιοίητε	βεβαιοῖεν, βεβαιοίησᾰν
	imperative		βεβαίου	βεβαιούτω	βεβαιοῦτον	βεβαιούτων		βεβαιοῦτε	βεβαιούντων
middle/ passive	indicative	βεβαιοῦμαι	βεβαιοῖ	βεβαιοῦται	βεβαιοῦσθον	βεβαιοῦσθον	βεβαιούμεθᾰ	βεβαιοῦσθε	βεβαιοῦνται
	subjunctive	βεβαιῶμαι	βεβαιοῖ	βεβαιῶται	βεβαιῶσθον	βεβαιῶσθον	βεβαιώμεθᾰ	βεβαιῶσθε	βεβαιῶνται
	optative	βεβαιοίμην	βεβαιοῖο	βεβαιοῖτο	βεβαιοῖσθον	βεβαιοίσθην	βεβαιοίμεθᾰ	βεβαιοῖσθε	βεβαιοῖντο
	imperative		βεβαιοῦ	βεβαιούσθω	βεβαιοῦσθον	βεβαιούσθων		βεβαιοῦσθε	βεβαιούσθων
		active				middle/passive
infinitive		βεβαιοῦν				βεβαιοῦσθαι
participle	m	βεβαιῶν				βεβαιούμενος
	f	βεβαιοῦσᾰ				βεβαιουμένη
	n	βεβαιοῦν				βεβαιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐβεβαίουν, ἐβεβαιούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβεβαίουν	ἐβεβαίους	ἐβεβαίου	ἐβεβαιοῦτον	ἐβεβαιούτην	ἐβεβαιοῦμεν	ἐβεβαιοῦτε	ἐβεβαίουν
middle/ passive	indicative	ἐβεβαιούμην	ἐβεβαιοῦ	ἐβεβαιοῦτο	ἐβεβαιοῦσθον	ἐβεβαιούσθην	ἐβεβαιούμεθᾰ	ἐβεβαιοῦσθε	ἐβεβαιοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βεβαιώσω, βεβαιώσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβαιώσω	βεβαιώσεις	βεβαιώσει	βεβαιώσετον	βεβαιώσετον	βεβαιώσομεν	βεβαιώσετε	βεβαιώσουσῐ(ν)
	optative	βεβαιώσοιμῐ	βεβαιώσοις	βεβαιώσοι	βεβαιώσοιτον	βεβαιωσοίτην	βεβαιώσοιμεν	βεβαιώσοιτε	βεβαιώσοιεν
middle	indicative	βεβαιώσομαι	βεβαιώσῃ, βεβαιώσει	βεβαιώσεται	βεβαιώσεσθον	βεβαιώσεσθον	βεβαιωσόμεθᾰ	βεβαιώσεσθε	βεβαιώσονται
	optative	βεβαιωσοίμην	βεβαιώσοιο	βεβαιώσοιτο	βεβαιώσοισθον	βεβαιωσοίσθην	βεβαιωσοίμεθᾰ	βεβαιώσοισθε	βεβαιώσοιντο
		active			middle
infinitive		βεβαιώσειν			βεβαιώσεσθαι
participle	m	βεβαιώσων			βεβαιωσόμενος
	f	βεβαιώσουσᾰ			βεβαιωσομένη
	n	βεβαιῶσον			βεβαιωσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐβεβαίωσᾰ, ἐβεβαιωσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβεβαίωσᾰ	ἐβεβαίωσᾰς	ἐβεβαίωσε(ν)	ἐβεβαιώσᾰτον	ἐβεβαιωσᾰ́την	ἐβεβαιώσᾰμεν	ἐβεβαιώσᾰτε	ἐβεβαίωσᾰν
	subjunctive	βεβαιώσω	βεβαιώσῃς	βεβαιώσῃ	βεβαιώσητον	βεβαιώσητον	βεβαιώσωμεν	βεβαιώσητε	βεβαιώσωσῐ(ν)
	optative	βεβαιώσαιμῐ	βεβαιώσειᾰς, βεβαιώσαις	βεβαιώσειε(ν), βεβαιώσαι	βεβαιώσαιτον	βεβαιωσαίτην	βεβαιώσαιμεν	βεβαιώσαιτε	βεβαιώσειᾰν, βεβαιώσαιεν
	imperative		βεβαίωσον	βεβαιωσᾰ́τω	βεβαιώσᾰτον	βεβαιωσᾰ́των		βεβαιώσᾰτε	βεβαιωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβεβαιωσᾰ́μην	ἐβεβαιώσω	ἐβεβαιώσᾰτο	ἐβεβαιώσᾰσθον	ἐβεβαιωσᾰ́σθην	ἐβεβαιωσᾰ́μεθᾰ	ἐβεβαιώσᾰσθε	ἐβεβαιώσᾰντο
	subjunctive	βεβαιώσωμαι	βεβαιώσῃ	βεβαιώσηται	βεβαιώσησθον	βεβαιώσησθον	βεβαιωσώμεθᾰ	βεβαιώσησθε	βεβαιώσωνται
	optative	βεβαιωσαίμην	βεβαιώσαιο	βεβαιώσαιτο	βεβαιώσαισθον	βεβαιωσαίσθην	βεβαιωσαίμεθᾰ	βεβαιώσαισθε	βεβαιώσαιντο
	imperative		βεβαίωσαι	βεβαιωσᾰ́σθω	βεβαιώσᾰσθον	βεβαιωσᾰ́σθων		βεβαιώσᾰσθε	βεβαιωσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		βεβαιῶσαι			βεβαιώσᾰσθαι
participle	m	βεβαιώσᾱς			βεβαιωσᾰ́μενος
	f	βεβαιώσᾱσᾰ			βεβαιωσᾰμένη
	n	βεβαιῶσᾰν			βεβαιωσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• βεβαιόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βεβαιόω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
• “βεβαιόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G950 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • secure idem, page 747.