βίτσιο

βίτσιο

Greek

Etymology

From Byzantine Greek βίτσιον (bítsion), from Italian vizio (“vice, bad habit”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvitsço/
• Hyphenation: βί‧τσιο

Noun

βίτσιο • (vítsio) n (plural βίτσια)

1. vice (bad habit)

   Το κάπνισμα είναι το μόνο βίτσιό του. ― To kápnisma eínai to móno vítsió tou. ― Smoking is his only vice.

2. (slang, more specifically) fetish (sexual attraction to or arousal at something considered unnatural)

   Το βίτσιο της είναι να την δένουνε. ― To vítsio tis eínai na tin dénoune. ― Her fetish is being tied up.

3. (figuratively) obsession, fetish (irrational or abnormal fixation or preoccupation)

   Έχει βίτσιο με την αμερικάνικη μουσική. ― Échei vítsio me tin amerikániki mousikí. ― He has an obsession for American music.

Declension

declension of βίτσιο

	singular	plural
nominative	βίτσιο •	βίτσια •
genitive	βίτσιου •	βίτσιων •
accusative	βίτσιο •	βίτσια •
vocative	βίτσιο •	βίτσια •

Derived terms

• βιτσιόζος m (vitsiózos, “fetishist”)
• βιτσιόζα f (vitsióza, “fetishist”)
• βιτσιόζικος (vitsiózikos, “fetishistic”)

Synonyms

• (vice): ελάττωμα n (eláttoma)
• (fetish): φετίχ n (fetích)
• (obsession): μανία f (manía)

Antonyms

• (vice): αρετή f (aretí, “virtue”)