αὔγουρ
Ancient Greek
Etymology
Borrowed from Latin augur.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ǎu̯.ɡoːr/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈaw.ɡur/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈaβ.ɣur/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈav.ɣur/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈav.ɣur/
Noun
αὔγουρ • (aúgour) m (genitive αὔγουρος); third declension
- augur
Inflection
Third declension of ὁ αὔγουρ; τοῦ αὔγουρος (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ αὔγουρ ho aúgour | τὼ αὔγουρε tṑ aúgoure | οἱ αὔγουρες hoi aúgoures | ||||||||||
Genitive | τοῦ αὔγουρος toû aúgouros | τοῖν αὐγούροιν toîn augoúroin | τῶν αὐγούρων tôn augoúrōn | ||||||||||
Dative | τῷ αὔγουρῐ tôi aúgouri | τοῖν αὐγούροιν toîn augoúroin | τοῖς αὔγουρσῐ / αὔγουρσῐν toîs aúgoursi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸν αὔγουρᾰ tòn aúgoura | τὼ αὔγουρε tṑ aúgoure | τοὺς αὔγουρᾰς toùs aúgouras | ||||||||||
Vocative | αὔγουρ aúgour | αὔγουρε aúgoure | αὔγουρες aúgoures | ||||||||||
Notes: |
|
Further reading
- αὔγουρ in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)