αυτοκράτωρ
See also: αὐτοκράτωρ
Greek
Etymology
From Ancient Greek αὐτοκράτωρ
Noun
αυτοκράτωρ • (aftokrátor) m (plural αυτοκράτορες)
- Katharevousa form of αυτοκράτορας (aftokrátoras, “emperor”)
Declension
declension of αυτοκράτωρ
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αυτοκράτωρ • | αυτοκράτορες • |
| genitive | αυτοκράτορος • | αυτοκρατόρων • |
| accusative | αυτοκράτορα • | αυτοκράτορας • |
| vocative | αυτοκράτωρ • | αυτοκράτορες • |