αρκώ

αρκώ

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀρκέω (arkéō).

Pronunciation

• IPA^(key): /aɾˈko/
• Hyphenation: αρ‧κώ

Verb

αρκώ • (arkó) (simple past άρκεσα, passive αρκούμαι)

1. suffice, be enough, be sufficient
2. have enough, be satisfied

Conjugation

αρκώ

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	αρκώ	αρκούσα	θα αρκώ	να αρκώ
2s	αρκείς	αρκούσες	θα αρκείς	να αρκείς	—
3s	αρκεί	αρκούσε	θα αρκεί	να αρκεί
1p	αρκούμε	αρκούσαμε	θα αρκούμε	να αρκούμε
2p	αρκείτε	αρκούσατε	θα αρκείτε	να αρκείτε	αρκείτε
3p	αρκούν, αρκούνε	αρκούσαν, αρκούσανε	θα αρκούν, θα αρκούνε	να αρκούν, να αρκούνε
	Dependent †	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	αρκέσω	άρκεσα	θα αρκέσω	να αρκέσω
2s	αρκέσεις	άρκεσες	θα αρκέσεις	να αρκέσεις	άρκεσε
3s	αρκέσει	άρκεσε	θα αρκέσει	να αρκέσει
1p	αρκέσουμε, αρκέσομε	αρκέσαμε	θα αρκέσουμε, θα αρκέσομε	να αρκέσουμε, να αρκέσομε
2p	αρκέσετε	αρκέσατε	θα αρκέσετε	να αρκέσετε	αρκέστε,  αρκέσετε
3p	αρκέσουν, αρκέσουνε	άρκεσαν, αρκέσαν, αρκέσανε	θα αρκέσουν, θα αρκέσουνε	να αρκέσουν, να αρκέσουνε
	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω αρκέσει	είχα αρκέσει	θα έχω αρκέσει	να έχω αρκέσει
2s	έχεις αρκέσει	είχες αρκέσει	θα έχεις αρκέσει	να έχεις αρκέσει
3s	έχει αρκέσει	είχε αρκέσει	θα έχει αρκέσει	να έχει αρκέσει
1p	έχουμε αρκέσει	είχαμε αρκέσει	θα έχουμε αρκέσει	να έχουμε αρκέσει
2p	έχετε αρκέσει	είχατε αρκέσει	θα έχετε αρκέσει	να έχετε αρκέσει
3p	έχουν αρκέσει	είχαν αρκέσει	θα έχουν αρκέσει	να έχουν αρκέσει
	Participle:	αρκώντας	Non-finite ‡	αρκέσει	76, εσ, 2B1d, 2Β1
	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. †   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.