αποκρουστικός
See also: ἀποκρουστικός
Greek
Etymology
From Hellenistic Koine Greek ᾰ̓ποκρουστικός (“able to drive off, able to dispel”). The morden sense, a semantic loan from French répulsif.
Pronunciation
- IPA(key): /apokrustiˈkos/
- Hyphenation: α‧πο‧κρου‧στι‧κός
Adjective
αποκρουστικός • (apokroustikós) m (feminine αποκρουστική, neuter αποκρουστικό)
- repellant, abominable, repulsive, obnoxious
Declension
declension of αποκρουστικός
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αποκρουστικός | αποκρουστική | αποκρουστικό | αποκρουστικοί | αποκρουστικές | αποκρουστικά |
| genitive | αποκρουστικού | αποκρουστικής | αποκρουστικού | αποκρουστικών | αποκρουστικών | αποκρουστικών |
| accusative | αποκρουστικό | αποκρουστική | αποκρουστικό | αποκρουστικούς | αποκρουστικές | αποκρουστικά |
| vocative | αποκρουστικέ | αποκρουστική | αποκρουστικό | αποκρουστικοί | αποκρουστικές | αποκρουστικά |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αποκρουστικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αποκρουστικός (o pio apokroustikós), etc.) | |||||
Synonyms
- αποδιοπομπαίος (apodiopompaíos) (for sense: abominable)
Derived terms
- αποκρουστικά (apokroustiká, adverb)
Related terms
- απόκρουση f (apókrousi)
- αποκρούω (apokroúo, “repel”)
- and see: κρούω (kroúo, “strike”)