απαρακίνητος
Greek
Adjective
απαρακίνητος • (aparakínitos) m (feminine απαρακίνητη, neuter απαρακίνητο)
- not urged on, not spurred on
- spontaneous
Declension
declension of απαρακίνητος
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απαρακίνητος • | απαρακίνητη • | απαρακίνητο • | απαρακίνητοι • | απαρακίνητες • | απαρακίνητα • |
| genitive | απαρακίνητου • | απαρακίνητης • | απαρακίνητου • | απαρακίνητων • | απαρακίνητων • | απαρακίνητων • |
| accusative | απαρακίνητο • | απαρακίνητη • | απαρακίνητο • | απαρακίνητους • | απαρακίνητες • | απαρακίνητα • |
| vocative | απαρακίνητε • | απαρακίνητη • | απαρακίνητο • | απαρακίνητοι • | απαρακίνητες • | απαρακίνητα • |
Related terms
- see: κινητός (kinitós, “mobile”) and κινώ (kinó, “to move”)