απαίσιος

Greek

From Koine Greek ἀπαίσιος (apaísios, “ominous, sinister”), from ἀπό (apó, “from”) + αἴσιος (aísios, “favourable”).

απαίσιος • (apaísios) m (feminine απαίσια, neuter απαίσιο)

declension of απαίσιος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαίσιος	απαίσια	απαίσιο	απαίσιοι	απαίσιες	απαίσια
genitive	απαίσιου	απαίσιας	απαίσιου	απαίσιων	απαίσιων	απαίσιων
accusative	απαίσιο	απαίσια	απαίσιο	απαίσιους	απαίσιες	απαίσια
vocative	απαίσιε	απαίσια	απαίσιο	απαίσιοι	απαίσιες	απαίσια
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο απαίσιος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο απαίσιος (o pio apaísios), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαισιότερος	απαισιότερη	απαισιότερο	απαισιότεροι	απαισιότερες	απαισιότερα
genitive	απαισιότερου	απαισιότερης	απαισιότερου	απαισιότερων	απαισιότερων	απαισιότερων
accusative	απαισιότερο	απαισιότερη	απαισιότερο	απαισιότερους	απαισιότερες	απαισιότερα
vocative	απαισιότερε	απαισιότερη	απαισιότερο	απαισιότεροι	απαισιότερες	απαισιότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο απαισιότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαισιότατος	απαισιότατη	απαισιότατο	απαισιότατοι	απαισιότατες	απαισιότατα
genitive	απαισιότατου	απαισιότατης	απαισιότατου	απαισιότατων	απαισιότατων	απαισιότατων
accusative	απαισιότατο	απαισιότατη	απαισιότατο	απαισιότατους	απαισιότατες	απαισιότατα
vocative	απαισιότατε	απαισιότατη	απαισιότατο	απαισιότατοι	απαισιότατες	απαισιότατα