αξιολύπητος

αξιολύπητος

Greek

Etymology

αξιο- (axio-, “worthy, deserving”) +‎ λύπη (lýpi, “sorrow, sadness”) +‎ -τος (-tos). First attested 1817.

Pronunciation

• IPA^(key): /aksioˈlipitos/
• Hyphenation: α‧ξι‧ο‧λύ‧πη‧τος

Adjective

αξιολύπητος • (axiolýpitos) m (feminine αξιολύπητη, neuter αξιολύπητο)

1. pitiful, pitiable
2. deplorable

Declension

declension of αξιολύπητος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αξιολύπητος	αξιολύπητη	αξιολύπητο	αξιολύπητοι	αξιολύπητες	αξιολύπητα
genitive	αξιολύπητου	αξιολύπητης	αξιολύπητου	αξιολύπητων	αξιολύπητων	αξιολύπητων
accusative	αξιολύπητο	αξιολύπητη	αξιολύπητο	αξιολύπητους	αξιολύπητες	αξιολύπητα
vocative	αξιολύπητε	αξιολύπητη	αξιολύπητο	αξιολύπητοι	αξιολύπητες	αξιολύπητα

Synonyms

• αξιοθρήνητος (axiothrínitos)