αξιοζήλευτος

αξιοζήλευτος

Greek

Etymology

αξιο- (axio-, “worthy of”) +‎ ζηλεύω (zilévo, “to be jealous”) +‎ -τος (-tos). First attested 1871.

Pronunciation

• IPA^(key): /aksioˈzileftos/
• Hyphenation: α‧ξι‧ο‧ζή‧λευ‧τος

Adjective

αξιοζήλευτος • (axiozíleftos) m (feminine αξιοζήλευτη, neuter αξιοζήλευτο)

1. enviable (arousing or likely to arouse envy)

   Τι τυχερός που ήταν, να τον προσλάβουν σ' αυτή την αξιοζήλευτη δουλειά! ― Ti tycherós pou ítan, na ton proslávoun s' aftí tin axiozílefti douleiá! ― How lucky was he, to be hired for that enviable job!

   • Giorgos Giannakopoulos/Takis Morakis, Ρίκοκο:

     Τ’ αγόρι μου είναι πλάσμα αξιοζήλευτο
     το βλέμμα του, το γέλιο του ροσόλι.

     My boy is an enviable creature,
     His gaze, his laugh are rose liqueur.

Declension

declension of αξιοζήλευτος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αξιοζήλευτος	αξιοζήλευτη	αξιοζήλευτο	αξιοζήλευτοι	αξιοζήλευτες	αξιοζήλευτα
genitive	αξιοζήλευτου	αξιοζήλευτης	αξιοζήλευτου	αξιοζήλευτων	αξιοζήλευτων	αξιοζήλευτων
accusative	αξιοζήλευτο	αξιοζήλευτη	αξιοζήλευτο	αξιοζήλευτους	αξιοζήλευτες	αξιοζήλευτα
vocative	αξιοζήλευτε	αξιοζήλευτη	αξιοζήλευτο	αξιοζήλευτοι	αξιοζήλευτες	αξιοζήλευτα

Synonyms

• αξιοζήλευτα (axiozílefta, “enviably, jealously”) (adverb)

Synonyms

• (enviable, desired): ζηλευτός (zileftós), ζηλεμένος (zileménos), επίζηλος (epízilos)