ανοησία
Greek
Etymology
From Koine Greek ἀνοησία (anoēsía), cognate with ανόητος (anóitos).
Pronunciation
- IPA(key): /anoiˈsia/
- Hyphenation: α‧νο‧η‧σί‧α
Noun
ανοησία • (anoïsía) f (plural ανοησίες)
- stupidity, idiocy (the quality of being stupid)
- Η ανοησία σου δεν έχει όρια. ― I anoïsía sou den échei ória. ― Your stupidity knows no bounds.
- nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)
- Τι ανοησία ήταν αυτή που είπες! ― Ti anoïsía ítan aftí pou eípes! ― What kind of nonsense was that that you just said?!
Declension
declension of ανοησία
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανοησία • | ανοησίες • |
| genitive | ανοησίας • | ανοησιών • |
| accusative | ανοησία • | ανοησίες • |
| vocative | ανοησία • | ανοησίες • |
Synonyms
- (stupidity): ηλιθιότητα f (ilithiótita), χαζομάρα f (chazomára), βλακεία f (vlakeía), κουταμάρα f (koutamára), σαχλαμάρα f (sachlamára)