ανεπιφύλακτος

ανεπιφύλακτος

Greek

Alternative forms

• ανεπιφύλαχτος (anepifýlachtos)

Adjective

ανεπιφύλακτος • (anepifýlaktos) m (feminine ανεπιφύλακτη, neuter ανεπιφύλακτο)

1. unconditional, unreserved, unqualified, implicit

   Synonym: απεριόριστος (aperióristos)

Declension

declension of ανεπιφύλακτος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεπιφύλακτος •	ανεπιφύλακτη •	ανεπιφύλακτο •	ανεπιφύλακτοι •	ανεπιφύλακτες •	ανεπιφύλακτα •
genitive	ανεπιφύλακτου •	ανεπιφύλακτης •	ανεπιφύλακτου •	ανεπιφύλακτων •	ανεπιφύλακτων •	ανεπιφύλακτων •
accusative	ανεπιφύλακτο •	ανεπιφύλακτη •	ανεπιφύλακτο •	ανεπιφύλακτους •	ανεπιφύλακτες •	ανεπιφύλακτα •
vocative	ανεπιφύλακτε •	ανεπιφύλακτη •	ανεπιφύλακτο •	ανεπιφύλακτοι •	ανεπιφύλακτες •	ανεπιφύλακτα •

Related terms

• ανεπιφύλακτα (anepifýlakta, “unconditionally”)