αναχωρητής
Greek
Noun
αναχωρητής • (anachoritís) m (plural αναχωρητές, feminine αναχωρήτρια)
- (religion) hermit, recluse, anchorite (anachorite), eremite
Declension
declension of αναχωρητής
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναχωρητής • | αναχωρητές • |
| genitive | αναχωρητή • | αναχωρητών • |
| accusative | αναχωρητή • | αναχωρητές • |
| vocative | αναχωρητή • | αναχωρητές • |
Related terms
- αναχωρητήριο n (anachoritírio, “hermitage”)
- αναχωρητισμός m (anachoritismós, “anachoresis”)
- and see: αναχωρώ (anachoró, “to depart”)