αναστεναγμός
See also: ἀναστεναγμός
Greek
Etymology
From the Mediaeval Byzantine Greek ἀναστεναγμός. Morphologically, from ανα- + στεναγμός.
Pronunciation
- IPA(key): /anastenaˈɣmos/
- Hyphenation: α‧να‧στε‧ναγ‧μός
- Old Hyphenation: ανα‧στε‧να‧γμός
Noun
αναστεναγμός • (anastenagmós) m (plural αναστεναγμοί)
- sigh, groan
Declension
declension of αναστεναγμός
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναστεναγμός • | αναστεναγμοί • |
| genitive | αναστεναγμού • | αναστεναγμών • |
| accusative | αναστεναγμό • | αναστεναγμούς • |
| vocative | αναστεναγμέ • | αναστεναγμοί • |
Related terms
- αναστενάζω (anastenázo, “to sigh”)