αναποφάσιστος

αναποφάσιστος

Greek

Etymology

αν- (an-, “in-, un-”) +‎ απόφαση (apófasi, “decision”), calque of French indécis. First attested 1888.

Adjective

αναποφάσιστος • (anapofásistos) m (feminine αναποφάσιστη, neuter αναποφάσιστο)

1. undecided
2. indecisive

Declension

declension of αναποφάσιστος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναποφάσιστος	αναποφάσιστη	αναποφάσιστο	αναποφάσιστοι	αναποφάσιστες	αναποφάσιστα
genitive	αναποφάσιστου	αναποφάσιστης	αναποφάσιστου	αναποφάσιστων	αναποφάσιστων	αναποφάσιστων
accusative	αναποφάσιστο	αναποφάσιστη	αναποφάσιστο	αναποφάσιστους	αναποφάσιστες	αναποφάσιστα
vocative	αναποφάσιστε	αναποφάσιστη	αναποφάσιστο	αναποφάσιστοι	αναποφάσιστες	αναποφάσιστα

Synonyms

• άβουλος f (ávoulos, “indecisive”)

Antonyms

• αποφασιστικός f (apofasistikós, “decisive”)

Derived terms

• αναποφασιστικότητα m (anapofasistikótita, “indecision, indecisiveness”)