αναποκατάστατος

αναποκατάστατος

Greek

Adjective

αναποκατάστατος • (anapokatástatos) m (feminine αναποκατάστατη, neuter αναποκατάστατο)

1. insolvent (bankrupt)
2. unreformed (sinner)
3. unrehabilitated (criminal)
4. (architecture) unrestored
5. (obsolete) not settled down (man)
6. (obsolete) unmarried (woman)

Declension

declension of αναποκατάστατος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναποκατάστατος	αναποκατάστατη	αναποκατάστατο	αναποκατάστατοι	αναποκατάστατες	αναποκατάστατα
genitive	αναποκατάστατου	αναποκατάστατης	αναποκατάστατου	αναποκατάστατων	αναποκατάστατων	αναποκατάστατων
accusative	αναποκατάστατο	αναποκατάστατη	αναποκατάστατο	αναποκατάστατους	αναποκατάστατες	αναποκατάστατα
vocative	αναποκατάστατε	αναποκατάστατη	αναποκατάστατο	αναποκατάστατοι	αναποκατάστατες	αναποκατάστατα