αναδεκτός
Greek
Noun
αναδεκτός • (anadektós) m (plural αναδεκτοί, feminine αναδεκτή)
- godson, godchild
Declension
declension of αναδεκτός
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | αναδεκτός • | αναδεκτοί • |
| genitive | αναδεκτού • | αναδεκτών • |
| accusative | αναδεκτό • | αναδεκτούς • |
| vocative | αναδεκτέ • | αναδεκτοί • |
Alternative forms
- αναδεχτός m (anadechtós)
Synonyms
- αναδεξιμιός m (anadeximiós)
- and see: βαφτισιμιός m (vaftisimiós)
Coordinate terms
- see: βάπτισμα n (váptisma, “baptism”)