αναβάτης
Greek
Noun
αναβάτης • (anavátis) m (plural αναβάτες, feminine αναβάτρια)
- rider, horseman
- climber
- αναβάτες των Άλπεων (alpine climbers)
Declension
declension of αναβάτης
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | αναβάτης • | αναβάτες • | |
| genitive | αναβάτη • | αναβατών • | |
| accusative | αναβάτη • | αναβάτες • | |
| vocative | αναβάτη • | αναβάτες • | |
| Katharevousa forms: αναβάτου, αναβάτην | |||
Synonyms
- (horseman, cavalryman): ιππέας m (ippéas)
- (climber): ορειβάτης m (oreivátis)
Coordinate terms
- καβαλάρης m (kavaláris, “horse rider”)
- μοτοσυκλετιστής m (motosykletistís, “motorcyclist”)
- ποδηλάτης m (podilátis, “cyclist”)
- προσθήκη f (prosthíki, “legal rider”)
Related terms
- see: ανάβαση f (anávasi, “ascent”)