ανέσπερος

ανέσπερος

Greek

Adjective

ανέσπερος • (anésperos) m (feminine ανέσπερη, neuter ανέσπερο)

1. never-failing, never-setting

   το ανέσπερο φως ― to anéspero fos ― the never-failing light

Declension

declension of ανέσπερος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανέσπερος •	ανέσπερη •	ανέσπερο •	ανέσπεροι •	ανέσπερες •	ανέσπερα •
genitive	ανέσπερου •	ανέσπερης •	ανέσπερου •	ανέσπερων •	ανέσπερων •	ανέσπερων •
accusative	ανέσπερο •	ανέσπερη •	ανέσπερο •	ανέσπερους •	ανέσπερες •	ανέσπερα •
vocative	ανέσπερε •	ανέσπερη •	ανέσπερο •	ανέσπεροι •	ανέσπερες •	ανέσπερα •
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ανέσπερος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ανέσπερος (o pio anésperos), etc.)