αθώος

αθώος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἀθῷος (athôios).

Adjective

αθώος • (athóos) m (feminine αθώα, neuter αθώο)

1. innocent, lack of guilt
2. naive, innocent, artless
3. harmless

Declension

declension of αθώος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αθώος	αθώα	αθώο	αθώοι	αθώες	αθώα
genitive	αθώου	αθώας	αθώου	αθώων	αθώων	αθώων
accusative	αθώο	αθώα	αθώο	αθώους	αθώες	αθώα
vocative	αθώε	αθώα	αθώο	αθώοι	αθώες	αθώα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αθώος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αθώος (o pio athóos), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αθωότερος	αθωότερη	αθωότερο	αθωότεροι	αθωότερες	αθωότερα
genitive	αθωότερου	αθωότερης	αθωότερου	αθωότερων	αθωότερων	αθωότερων
accusative	αθωότερο	αθωότερη	αθωότερο	αθωότερους	αθωότερες	αθωότερα
vocative	αθωότερε	αθωότερη	αθωότερο	αθωότεροι	αθωότερες	αθωότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αθωότερος", etc)

Synonyms

• ακριμάτιστος (akrimátistos)
• αναμάρτητος (anamártitos)

Antonyms

• ένοχος (énochos, “guilty”)

Derived terms

• αθωότητα f (athoótita, “innocence, naivety”)
• αθωωτικός (athootikós, “acquitted, not guilty”)
• αθωώνω (athoóno, “to acquit”)
• αθωώνομαι (athoónomai, “to be acquitted”)
• αθώωση f (athóosi, “acquittal”)