αηδιαστικός
Greek
Etymology
From αηδία f (aïdía, “disgust, revulsion”). First attested 1886.
Pronunciation
- IPA(key): /aiðʝastiˈkos/
- Hyphenation: αη‧δια‧στι‧κός
Adjective
αηδιαστικός • (aïdiastikós) m (feminine αηδιαστική, neuter αηδιαστικό)
- disgusting, repulsive, revolting, sickening, nauseating (causing intense dislike)
- Τι αηδιαστικός άνθρωπος! ― Ti aïdiastikós ánthropos! ― What a disgusting person!
- Όταν άνοιξα την πόρτα της τουαλέτας, μου ήρθε μια αηδιαστική μυρωδιά. ― Ótan ánoixa tin pórta tis toualétas, mou írthe mia aïdiastikí myrodiá. ― When I opened the toilet door, a disgusting smell came to me.
Declension
declension of αηδιαστικός
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αηδιαστικός | αηδιαστική | αηδιαστικό | αηδιαστικοί | αηδιαστικές | αηδιαστικά |
| genitive | αηδιαστικού | αηδιαστικής | αηδιαστικού | αηδιαστικών | αηδιαστικών | αηδιαστικών |
| accusative | αηδιαστικό | αηδιαστική | αηδιαστικό | αηδιαστικούς | αηδιαστικές | αηδιαστικά |
| vocative | αηδιαστικέ | αηδιαστική | αηδιαστικό | αηδιαστικοί | αηδιαστικές | αηδιαστικά |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αηδιαστικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αηδιαστικός (o pio aïdiastikós), etc.) | |||||
Synonyms
- (disgusting, revolting, repulsive): αηδής (aïdís) (formal), σιχαμερός (sichamerós), απεχθής (apechthís), απωθητικός (apothitikós), αποκρουστικός (apokroustikós), βδελυρός (vdelyrós)
Derived terms
- αηδιαστικά (aïdiastiká, “disgustingly, revoltingly, nauseatingly”) (adverb)
Related terms
- αηδιάζω (aïdiázo, “to be disgusted”)
- αηδιασμένος (aïdiasménos, “disgusted”)