αδιεκπεραίωτος

αδιεκπεραίωτος

Greek

Adjective

αδιεκπεραίωτος • (adiekperaíotos) m (feminine αδιεκπεραίωτη, neuter αδιεκπεραίωτο)

1. uncompleted, pending

Declension

declension of αδιεκπεραίωτος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιεκπεραίωτος	αδιεκπεραίωτη	αδιεκπεραίωτο	αδιεκπεραίωτοι	αδιεκπεραίωτες	αδιεκπεραίωτα
genitive	αδιεκπεραίωτου	αδιεκπεραίωτης	αδιεκπεραίωτου	αδιεκπεραίωτων	αδιεκπεραίωτων	αδιεκπεραίωτων
accusative	αδιεκπεραίωτο	αδιεκπεραίωτη	αδιεκπεραίωτο	αδιεκπεραίωτους	αδιεκπεραίωτες	αδιεκπεραίωτα
vocative	αδιεκπεραίωτε	αδιεκπεραίωτη	αδιεκπεραίωτο	αδιεκπεραίωτοι	αδιεκπεραίωτες	αδιεκπεραίωτα