αβοήθητος

αβοήθητος

Greek

Adjective

αβοήθητος • (avoḯthitos) m (feminine αβοήθητη, neuter αβοήθητο)

1. helpless
2. unaided, unhelped, unassisted

Declension

declension of αβοήθητος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αβοήθητος	αβοήθητη	αβοήθητο	αβοήθητοι	αβοήθητες	αβοήθητα
genitive	αβοήθητου	αβοήθητης	αβοήθητου	αβοήθητων	αβοήθητων	αβοήθητων
accusative	αβοήθητο	αβοήθητη	αβοήθητο	αβοήθητους	αβοήθητες	αβοήθητα
vocative	αβοήθητε	αβοήθητη	αβοήθητο	αβοήθητοι	αβοήθητες	αβοήθητα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αβοήθητος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αβοήθητος (o pio avoḯthitos), etc.)

Related terms

• αβοήθητα (avoḯthita, “helplessly”)