έδαφος
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἔδαφος (édaphos).
Noun
έδαφος • (édafos) n (plural εδάφη)
- ground
- κερδίζω έδαφος ― kerdízo édafos ― to gain ground
- Ξάπλωσε στο έδαφος. ― Xáplose sto édafos. ― He lay down on the ground.
- soil, land, earth
- Το έδαφος εδώ ήταν κάποτε γόνιμο. ― To édafos edó ítan kápote gónimo. ― The soil was once fertile here.
- territory
- Βρεθήκαμε πάλι σε ελληνικό έδαφος. ― Vrethíkame páli se ellinikó édafos. ― We were back on Greek territory.
Declension
declension of έδαφος
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | έδαφος • | εδάφη • |
| genitive | εδάφους • | εδαφών • |
| accusative | έδαφος • | εδάφη • |
| vocative | έδαφος • | εδάφη • |