άναρθρος

άναρθρος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄναρθρος (ánarthros, “inarticulate, spineless”)

Adjective

άναρθρος • (ánarthros) m (feminine άναρθρη, neuter άναρθρο)

1. inarticulate (speech)
2. (grammar) lacking an article

Declension

declension of άναρθρος

number  case / gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	άναρθρος	άναρθρη	άναρθρο	άναρθροι	άναρθρες	άναρθρα
genitive	άναρθρου	άναρθρης	άναρθρου	άναρθρων	άναρθρων	άναρθρων
accusative	άναρθρο	άναρθρη	άναρθρο	άναρθρους	άναρθρες	άναρθρα
vocative	άναρθρε	άναρθρη	άναρθρο	άναρθροι	άναρθρες	άναρθρα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο άναρθρος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο άναρθρος (o pio ánarthros), etc.)

Derived terms

• άναρθρα (ánarthra, “inarticulately”, adverb)