άηχος
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἄηχος (áēkhos). Synchronically analysable as α- (a-, privative alpha) + ήχος (íchos, “sound”).
Adjective
άηχος • (áichos) m (feminine άηχη, neuter άηχο)
- silent, noiseless, soundless
- (phonetics, phonology) voiceless, unvoiced
- άηχο σύμφωνο – voiceless consonant
- Antonym: ηχηρός (ichirós)
Declension
declension of άηχος
| number case / gender | singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | άηχος | άηχη | άηχο | άηχοι | άηχες | άηχα |
| genitive | άηχου | άηχης | άηχου | άηχων | άηχων | άηχων |
| accusative | άηχο | άηχη | άηχο | άηχους | άηχες | άηχα |
| vocative | άηχε | άηχη | άηχο | άηχοι | άηχες | άηχα |
Related terms
- see: ήχος m (íchos, “sound, noise”)
Further reading
- άηχος in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.