șahmarand
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish شاهمران (şahmeran).
Noun
șahmarand n (plural șahmaranduri)
- (obsolete) brocade
Declension
Declension of șahmarand
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) șahmarand | șahmarandul | (niște) șahmaranduri | șahmarandurile |
genitive/dative | (unui) șahmarand | șahmarandului | (unor) șahmaranduri | șahmarandurilor |
vocative | șahmarandule | șahmarandurilor |
References
- șahmarand in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN